Materialny charakter przestępstw określonych w art. 301 § 2 i 3 k.k

Występek z art. 301 § 3 k.k. należy do przestępstw materialnych (skutkowych), a skutkiem należącym do jego znamion jest upadłość lub jego niewypłacalność jako dłużnika co najmniej kilku wierzycieli.

Pojęcie niewypłacalności występujące w tym przepisie Kodeksu karnego, dla zachowania spójności systemu prawnego, należy rozumieć tożsamo z niewypłacalnością zdefiniowaną w przepisach ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe (Dz.U. Nr 60, poz. 535, z późn. zm.). Według brzmienia tego aktu prawnego z 31 grudnia 2010 r. (t.j. Dz.U. z 2009 r., Nr 175, poz. 1361, z późn. zm.), zgodnie z art. 11 ust. 1, dłużnika uznaje się za niewypłacalnego, jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, a w myśl art. 11 ust. 2 dłużnika będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, uważa się za niewypłacalnego także wtedy, gdy jego zobowiązania przekroczą wartość jego majątku, nawet wówczas gdy na bieżąco zobowiązania te wykonuje.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 22 listopada 2021 r., II AKa 90/21

Standard: 79032 (pełna treść orzeczenia)

Strona przedmiotowa typów czynu zabronionego określonych w art. 301 § 2 i 3 k.k. polega na doprowadzeniu przez dłużnika do swojej upadłości lub niewypłacalności (skutek materialny przestępstwa.

Co do zasady sposób doprowadzenia dłużnika do swojego bankructwa nie ma tu znaczenia, zawsze jednak konieczne jest wykazanie, że między postępowaniem dłużnika a niewypłacalnością zachodzi związek przyczynowy (tak słusznie J. Makarewicz, Kodeks..., s. 384).

Zachowanie się dłużnika nie musi być wyłączną przyczyną niewypłacalności, ale wystarczy, że wpływ dłużnika będzie tu istotny (R. Zawłocki [w:] System Prawa Karnego, t. 9, red. R. Zawłocki, 2015, s. 672). 

Wyrok SA w Poznaniu z dnia 8 lipca 2021 r., II AKa 225/19

Standard: 79038 (pełna treść orzeczenia)