Niewydanie całego majątku przez dłużnika syndykowi masy upadłości (art. 300 § 2 k.k.)

Niewydanie całego majątku przez dłużnika syndykowi masy upadłości stanowić może czyn z art. 300 § 2 KK. Warunkiem odpowiedzialności upadłego jest podjęcie działań zmierzających do udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia swojego wierzyciela poprzez usuwanie, ukrywanie, zbywanie, darowanie, niszczenie, rzeczywiste lub pozorne obciążanie albo uszkadzanie składników swojego majątku zajętego lub zagrożonego zajęciem.

Działaniom upadłego towarzyszyć musi cel, którym jest bezpośredni zamiar udaremnienia wykonania orzeczenia sądu, który wydał postanowienie o upadłości (zob. Z.Kukuła, Przestępstwa godzące w masę upadłości, Prok. i Pr. 2006/12/76).

Dłużnik może także ukrywać składniki swojego majątku przez to, że zataja istnienie przysługujących mu praw majątkowych. Najczęściej zatajanie przybierać będzie aktywną postać zaprzeczania - wbrew prawdzie - że określone prawa lub rzeczy istnieją albo, że jakieś przedmioty znajdują się w określonym miejscu. Rzadziej zatajanie przybierze postać prostego milczenia, czyli samego tylko nieoświadczania się, co do składników majątku.

Przyjmuje się, że zwykłe milczenie dłużnika co do przysługujących mu praw lub przedmiotów będących w jego posiadaniu można nazwać ich zatajeniem, tylko wtedy, gdy na dłużniku ciąży obowiązek ujawnienia składników swojego majątku. Ustawowy obowiązek wyjawienia składników majątku w razie ogłoszenia upadłości ciąży na upadłym, który jest obowiązany wskazać (i wydać) syndykowi cały swój majątek (zob. J.Majewski, [w:] A.Zoll (red.) Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz. Tom III, Warszawa 2016, s. ).

Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 28 listopada 2018 r., II AKa 377/17

Standard: 79003 (pełna treść orzeczenia)