Działanie na szkodę jednego wierzyciela w warunkach czynu z art. 302 k.k.
Zaspokojenie niektórych wierzycieli w razie grożącej niewypłacalności lub upadłości (art. 302 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Dla przypisania sprawcy odpowiedzialności wymagane jest stwierdzenie, iż przez wybiórcze działanie dłużnika, działano na szkodę pozostałych wierzycieli. Sformułowanie tego przepisu mogłoby prima facie wskazywać, że niezbędne jest ustalenie, że sprawca działał na szkodę pozostałych wierzycieli, w liczbie co najmniej dwóch. Jednak w doktrynie oraz orzecznictwie przyjęty został pogląd, podzielany także przez Sąd rozpoznający poniższą sprawę, że wystarczające jest działanie na szkodę jednego wierzyciela (por. wyrok SN z 27 listopada 2015 roku, II KK 216/15, LEX, A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, 2010, s. 651, R. Zawłocki, System Prawa Karnego, Tom 9, Przestępstwa przeciwko mieniu i gospodarcze (red.): R. Zawłocki, Warszawa 2011, s. 645, G. Łabuda, Komentarz do art. 302 Kodeksu karnego (w:) Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, J. Giezek (red.), LEX 2014, teza 11).
Uznawanie za wystarczające działanie jedynie na szkodę jednego wierzyciela nie może być postrzegane w kategoriach niedozwolonej w prawie karnym wykładni rozszerzającej. Bazowanie jedynie na wynikach wykładni językowej, opiera się na kontrfaktycznym założeniu, że reguły, zgodnie z którymi redaguje się przepisy prawne, są dostatecznie precyzyjne, a nade wszystko zawsze stosowane konsekwentnie. Liczba pojedyncza czy liczba mnoga w języku prawnym niekoniecznie musi oznaczać mnogość lub jednostkowość (K. Sobczak, A. Zoll: Państwo prawa jeszcze w budowie, Warszawa 2013, s. 60). Teza ta jest aktualna również na gruncie prawa karnego, co potwierdza pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 21 listopada 2001 r. w sprawie I KZP 26/01).
Wyrok SR dla Warszawy - Mokotowa w Warszawiez dnia 26 września 2018 r., VIII K 281/15
Standard: 78988 (pełna treść orzeczenia)
Konstrukcja czynu zabronionego sprawia, że musi to być dłużnik mający co najmniej dwóch wierzycieli. Dwóch to najmniejsza liczba wierzycieli przy jakiej logicznie możliwe jest, aby dłużnik mógł zrealizować znamię czynności wykonawczej określone w art. 302 § 1 k.k. (nie mogąc zaspokoić obu spłaca lub zabezpiecza jednego przez co działa na szkodę drugiego”. (vide J. Majewski, Komentarz do Kodeksu karnego, Tom III, wyd. 4, Wolter Kluwer, W-wa 2016, str. 722, jak również we wcześniejszych publikacjach – vide Kodeks karny – Komentarz do art. 278-369 k.k. – Wydawnictwo Zakamycze 2006).
Wyrok SA w Białymstoku z dnia 7 lipca 2017 r., II AKa 69/17
Standard: 79014 (pełna treść orzeczenia)