Porozumienie, o którym mowa w art. 305 § 1 k.k.

Na gruncie art. 305 § 1 kk wejście w porozumienie z inną osobą nie musi mieć charakteru sformalizowanego, może to być dowolna forma komunikacji, której konsekwencją jest działanie na szkodę m.in. osoby lub instytucji, na rzecz której przetarg jest dokonywany (zob. Potulski, Komentarz do Kodeksu karnego pod red. R. Stefańskiego, art. 305, t. 4, CH Beck 2017).

Wejście w porozumienie jako sposób działania na szkodę wcale nie musi mieć miejsca już po formalnym rozpoczęciu postępowania przetargowego.

Na gruncie art. 305 § 1 kk penalizowana jest nie tylko tzw. zmowa przetargowa, ale również tzw. ustawienie przetargu, a więc uzgodnienie z wykonawcą ubiegającym się o zamówienie publiczne warunków dogodnych dla tego wykonawcy (zob. J. Skorupka, Podstawy karania oszustw przetargowych ze szczególnym uwzględnieniem zamówień publicznych, Prokurator 2008, nr 1, s. 19; uz. postanowienia SN z dnia 7 maja 2012 r., V KK 402/11).

Wyrok SO w w Gliwicach z dnia 19 grudnia 2017 r., VI Ka 971/17

Standard: 79171 (pełna treść orzeczenia)

Odróżnić należy zmowę przetargową, charakteryzującą się działaniami o charakterze czysto konkurencyjnym, od porozumienia mającego charakter przestępstwa. Samo wejście w porozumienie nie stanowi zatem jeszcze realizacji znamion przestępstwa z art. 305 § 1 kk. Musi ono stanowić realne i bezpośrednie zagrożenie dla właściciela mienia lub instytucji, na rzecz której przetarg jest organizowany. Nie ma przy tym znaczenia, czy szkoda rzeczywiście wystąpiła i wystarczające jest zagrożenie jej wystąpieniem.

Ustalić więc należy, jaki wpływ miały ujawnione nieprawidłowości uczestników przetargu działających w porozumieniu na dalszy przebieg przetargu i wynik postępowania przetargowego, a w związku z tym, czy było to działanie na szkodę organizatora przetargu czy też jedynie działanie o charakterze konkurencyjnym.

Wyrok SO w Siedlcach z dnia 14 grudnia 2017 r., II Ka 576/17

Standard: 78882 (pełna treść orzeczenia)