Materialny charakter przestępstwa z art. 231 k.k.

Przestępstwo z art. 231 § 1 jest przestępstwem materialnym, którego skutek stanowi wywołany zachowaniem sprawcy stan niebezpieczeństwa wyrządzenia szkody. Sformułowanie "działa na szkodę" jest wszak odzwierciedleniem pewnego bliżej niekonkretyzowanego łańcucha kauzalnego, którego pierwszym ogniwem jest właśnie samo działanie (zachowanie), ostatnim zaś - wynikła z niego szkoda [por. J. Giezek, P. Kardas, Sporne problemy przestępstwa działania na szkodę spółki na tle aktualnych wymagań teorii i praktyki, Palestra 2002, nr 9-10, s. 22]. Oczywiście w przypadku przestępstwa z art. 231 realizacja ostatniego ogniwa nie jest konieczna (wyrządzona szkoda nie należy bowiem do jego znamion). Sprawca musi jednak w ogóle uruchomić swoim zachowaniem ów łańcuch kauzalny oraz doprowadzić do sytuacji, w której niebezpieczeństwo powstania szkody zostanie dostatecznie skonkretyzowane.

W sytuacji wystąpienia szkody nie ma przeszkód do podjęcia orzeczenia w trybie art. 46 § 1 k.k.

Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 15 listopada 2018 r., II AKa 256/18

Standard: 78435 (pełna treść orzeczenia)