Czyn ciągły w warunkach przestępstwa nadużycia zaufania z art. 296 k.k.

Dla oceny, iż popełniony został czyn opisany w art. 296 § 1 i 3 k.k., z uwagi na formę znamion czasownikowych, możliwym jest przypisanie sprawcy odpowiedzialności karnej w sytuacjach, gdy skutek przestępczy następuje w wyniku, jednego, wielu lub kompleksu działań osoby odpowiedzialnej do zajmowania się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. W takich sytuacjach możliwym jest przypisanie odpowiedzialności, bez konieczności przywoływania art. 12 k.k., względnie dzielenia przestępczego zachowania, na poszczególne jednostkowe czynności /wyrok SA w Łodzi z dnia 29 grudnia2016 r., II AKa 252/16

Wyrok SA w Katowicach z dnia 23 stycznia 2019 r., II AKa 489/18

Standard: 78417 (pełna treść orzeczenia)

Zachowanie oskarżonego P. F. (1) niewątpliwie wypełniało również przyjęcie kwalifikacji prawnej z art. 12 k.k., to jest czynu ciągłego. Cechą tego czynu jest kompleks zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu w celu wykonania z góry powziętego zamiaru. Warunkiem czynu ciągłego jest objęcie zamiarem jego sprawcy (bezpośrednim lub ewentualnym) wszystkich zachowań składających się na ten czyn już w momencie przystępowania przezeń do popełniania pierwszego z nich. Czynności podejmowane przez oskarżonego F. uzasadniają przyjęcie konstrukcji czynu ciągłego bowiem były one podejmowane w krótkich odstępach czasowych z zachowaniem tożsamości pokrzywdzonego, spełniały również wymóg wielokrotności. Oskarżony miał także z góry powzięty zamiar popełnienia czynów przestępnych

Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 21 listopada 2018 r., II AKa 332/18

Standard: 78424 (pełna treść orzeczenia)