Związanie sądu cywilnego wyrokiem skazującym za przestępstwo z art. 296 k.k.

Skazanie pozwanego wyrokiem karnym za przestępstwo z art. 296 § 1, 2 i 3 k.k., a więc popełnione z winy umyślnej zarówno w zakresie naruszenia obowiązków, jak i co do spowodowania szkody wielkich rozmiarów w majątku pracodawcy, implikuje w świetle art. 11 k.p.c. ustalenie umyślnego wyrządzenia pracodawcy szkody oraz zastosowanie art. 122 k.p. W postępowaniu przed Sądem pracy pracodawca powinien natomiast wykazać, że wyrządzona przestępstwem szkoda nie została zmniejszona lub zniwelowana.

W wyroku z dnia 4 maja 1965 r., I PR 116/65 Sąd Najwyższy słusznie bowiem zwrócił uwagę, że wynikające z wyroku karnego skazanie pozwanego za przestępstwo nie wyklucza ustalenia przez sąd cywilny braku szkody po stronie powoda, skoro zobowiązanie pozwanego do naprawienia szkody mogło wygasnąć wskutek potrącenia, przedawnienia, prekluzji, wyrównania szkody i wreszcie jej skompensowania.

Wyrok SN z dnia 24 lutego 2021 r., III PSKP 5/21

Standard: 78400 (pełna treść orzeczenia)

Przestępstwo z art. 296 § 1 k.k. ma w całości charakter umyślny. Winą umyślną objęte jest nie tylko nadużycie uprawnień lub niedopełnienie obowiązku, ale także spowodowanie skutku w postaci znacznej szkody majątkowej (por. wyrok SN z 27 czerwca 2001 r., V KKN 49/99). Skazanie za to przestępstwo oznacza związanie sądu w postępowaniu cywilnym ustaleniem co do umyślnego wyrządzenia szkody, czyli co najmniej w zamiarze ewentualnym. Skazanie za umyślne wyrządzenie szkody wyłącza możliwość ustalenia w postępowaniu cywilnym, że szkodę wyrządzono nieumyślnie.

Wyrok SN z dnia 20 listopada 2013 r., II PK 54/13

Standard: 78603 (pełna treść orzeczenia)