Sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody majątkowej (art. 296 § 1a k.k.)

Przepis art. 296 § 1a k.k. penalizuje zachowanie polegające na sprowadzeniu bezpośredniego niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody majątkowej przez podmiot określony w art. 296 § 1 k.k. Jest to przestępstwo z narażenia na niebezpieczeństwo konkretne. Z ugruntowanego już orzecznictwa wynika, że bezpośrednie niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody majątkowej to niebezpieczeństwo grożące wprost, bez konieczności wyłączenia się dalszego impulsu ze strony sprawcy bądź dodatkowej przyczyny, co oznacza tak zaawansowaną sytuację, że można w zasadzie mówić o bliskim i pewnym skutku. Różnica pomiędzy art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 296 § 1 i 3 k.k. a art. 296a § 1 k.k. – sprowadza się do oceny strony podmiotowej sprawcy – czy jego zamiarem było sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa wyrządzenia szkody w wielkich rozmiarach – czy też jego zamiarem było wyrządzenie szkody w wielkich rozmiarach. 

Fakt działania z zamiarem wyrządzenia szkody wyklucza ocenę zachowania oskarżonego jako przestępstwa z art. 296 § 1a k.k. do którego znamion należy skutek w postaci sprowadzenia bezpośredniego niebezpieczeństwa wyrządzenia szkody majątkowej.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 23 czerwca 2021 r., II AKa 87/21

Standard: 78389 (pełna treść orzeczenia)