Strona podmiotowa przestępstwa z art. 289 k.k.
Zabór pojazdu mechanicznego w celu krótkotrwałego użycia (art. 289 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Przestępstwo z art. 289 k.k. można popełnić jedynie umyślnie, zatem sprawca musi wiedzieć, że nie ma zgody osoby uprawnionej do dysponowania pojazdem. W realiach niniejszej sprawy, kiedy taka ogólna a przy tym „stała” i nigdy nie cofnięta, zgoda była, korzystanie z pojazdu przez oskarżonego, wieczorem, po wyjściu z mieszkania pokrzywdzonej nie stanowi realizacji strony podmiotowej zaboru w celu krótkotrwałego użycia.
Istotą przestępstwa opisanego w art. 289 § 1 k.k. jest penalizacji celowych działań podejmowanych rzeczywiście wbrew woli właściciela lub uprawnionego dysponenta samochodu, a nie regulowanie normami karnymi zasad udostępniania pojazdów w relacjach rodzinnych czy koleżeńskich.
Nie można przyjąć dokonania zaboru pojazdu w sytuacji kiedy sprawca ma zgodę osoby uprawnionej na korzystanie z pojazdu lub jest przekonany w oparciu o rzeczywiście istniejące przesłanki, że taką zgodę posiada (tak np. SNz dnia 2 lutego 2005r., II KK 196/04).
Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 30 maja 2019 r., II AKa 90/19
Standard: 78196 (pełna treść orzeczenia)
Przestępstwo z art. 289k.k. ma charakter umyślny. Od kradzieży różni się zamiarem z jakim działa sprawca.
Sprawca przestępstwa z art. 289 §1 kk nie działa z zamiarem przywłaszczenia sobie cudzej rzeczy ruchomej, a celem jego działania jest ,,krótkotrwałe użycie” rzeczy podlegającej zaborowi. Krótkotrwałe używanie cudzego pojazdu, wbrew woli właściciela bądź posiadacza może trwać od kilku godzin, a nawet do kilku dni. Oskarzony nie miał zgody na użytkowanie tego pojazdu w dniu zdarzenia, w związku z tym jadąc samowolnie do B. i z powrotem, swym zachowaniem wyczerpał znamiona w/w czynu zabronionego.
Wyrok SR w Toruniu z dnia 31 marca 2017 r., II K 104/17
Standard: 78197 (pełna treść orzeczenia)