Wypadkek mniejszej wagi w zakresie przestępstwa zniszczenia mienia (art. 288 § 2 k.k.).

O wypadku mniejszej wagi, o którym mowa w art. 288§2 k.k., nie świadczy tylko wartość przedmiotu czynu co w swej apelacji wskazuje skarżący lecz trzeba mieć na uwadze szczegółową analizę wszystkich okoliczności towarzyszących zachowaniu się sprawcy. W tym, w realiach tejże sprawy, m.in. działanie oskarżonego w postaci usiłowania zastosowania przemocy wobec obywatela Ukrainy przez kilkakrotne próby uderzenia go młotkiem do rozbijania szyb w głowę oraz publiczne znieważenie pokrzywdzonych z powodu przynależności narodowej a także uprzednia karalność oskarżonego, odnośnie których to okoliczności świadczących o wysokiej społecznej szkodliwości przypisanego czynu.

O przyjęciu wypadku mniejszej wagi decydują przedmiotowe i podmiotowe znamiona czynu. Wśród znamion strony przedmiotowej istotne znaczenie mają w szczególności: rodzaj dobra, w które godzi przestępstwo, zachowanie się i sposób działania sprawcy, użyte środki, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej dobru chronionemu prawem, czas, miejsce i inne okoliczności popełnienia czynu oraz także odczucie szkody przez pokrzywdzonego. Dla elementów strony podmiotowej istotne są: stopień zawinienia oraz motywy i cel działania sprawcy. A zatem o tym, czy zachodzi wypadek mniejszej wagi decyduje ostateczny bilans, wynikający z oceny wszystkich znamion przedmiotowych i podmiotowych danego czynu, pozwalający ocenić, iż konkretny czyn cechuje się niewysoką społeczną szkodliwością.

Podobnie w doktrynie przyjmuje się, że wypadek mniejszej wagi zachodzi wówczas, gdy okoliczności popełnienia czynu zabronionego wskazują, że czyn charakteryzuje się niewielkim stopniem społecznej szkodliwości. To stopień społecznej szkodliwości czynu jest podstawowym kryterium oceny czy dany czyn można zakwalifikować jako wypadek mniejszej wagi (por. Małgorzata Dąbrowska - Kardas, Piotr Kardas, Kodeks Karny z Komentarzem, Zakamycze, Kraków 1999 r. tom III s.116 - 118 ).

Wyrok SA w Lublinie z dnia 3 kwietnia 2018 r., II AKa 73/18

Standard: 78189 (pełna treść orzeczenia)