Forma porozumienia; milczące, konkludentne porozumienie współsprawców
Sprawstwo - współsprawstwo (art. 18 § 1 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Porozumienie nie musi być w jakiś szczególny, formalny sposób udokumentowane. Będzie wypełniać tę formę zjawiskową współsprawstwa porozumienie dorozumiane, jeśli tylko po stronie współsprawców istnieje świadomość wspólnego działania.
O wspólnym działaniu (a nie np. pomocnictwie) możemy mówić nie tylko wtedy, gdy każdy ze współsprawców realizuje część znamion czynu zabronionego, ale także wtedy, gdy współdziałający nie realizuje żadnego znamienia czasownikowego uzgodnionego czynu zabronionego, ale wykonane przez niego wcześniej lub w trakcie trwania czynu czynności stanowią istotny wkład we wspólne przedsięwzięcie (postanowienie SN z dnia 2 kwietnia 2012 r., III KK 82/12, zob. także wyrok SN z dnia 13 maja 2008 r., IV KK 489/07).
Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 13 maja 2021 r., II AKa 414/19
Standard: 78149 (pełna treść orzeczenia)
Forma porozumienia sprawców równoległych jest przy tym dowolna. Ustawa nie przewiduje żadnych skonkretyzowanych w tym zakresie wymogów, co oznacza, że porozumienie nie musi być wyraźne, a może przyjąć charakter konkludentny, wszak decydująca o współsprawstwie jest wspólna realizacja znamion czynu zabronionego, której towarzyszy świadomość wspólnego działania, choćby nie poprzedzały go żadne zmowy, plany czy ustalenia.
Ocena świadomego współsprawstwa odbywa się natomiast w oparciu o kryteria obiektywne, w tym zwłaszcza uzewnętrznione zachowania uczestnika zajścia, gdzie elementy przedmiotowe czynu dyktują pewne wnioski w zakresie strony podmiotowej.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 17 grudnia 2020 r., II AKa 191/20
Standard: 76013 (pełna treść orzeczenia)
Ustawa (art. 18 § 1 KK) nie wprowadza żadnych dodatkowych warunków dotyczących formy porozumienia. Może do niego dojść nawet w sposób dorozumiany. Ważny jest zamiar współdziałania z drugą osobą w wykonaniu czynu zabronionego. Współdziałający nie muszą się bezpośrednio kontaktować, natomiast muszą mieć świadomość wspólnego wykonania czynu zabronionego, a zatem przynajmniej wiedzieć o sobie i zdawać sobie sprawę, że podejmowana czynność składa się na realizację wspólnie wykonywanej całości przedsięwzięcia
Wyrok SA w Lublinie z dnia 10 maja 2018 r., II AKa 99/18
Standard: 77970 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 78246 (pełna treść orzeczenia)