Niekorzystne rozporządzenie mieniem

Za „niekorzystne rozporządzenie mieniem", o którym mowa w art. 286 § 1 k.k., może być uznane takie rozporządzenie, które jest niekorzystne z punktu widzenia osoby pokrzywdzonej.

Powstanie szkody w mieniu nie stanowi przy tym koniecznego warunku do przyjęcia, że znamię to zostało spełnione.

Uznaniu, że doszło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem nie sprzeciwia się nawet fakt, że świadczenie wzajemne zostało w całości zaspokojone przez sprawcę.

O niekorzystnym rozporządzeniu mieniem można mówić także wtedy, gdy pokrzywdzony otrzymuje świadczenie ekonomicznie ekwiwalentne, ale inne niż by sobie życzył (zob. postanowienia SN z dnia 27 czerwca 2001 r., V KKN 96/99 oraz z dnia 6 maja 2010 r., II KK 256/09; wyrok SA w Gdańsku z dnia 22 lutego 2017 r., II AKa 2/17).

Postanowienie SN z dnia 29 kwietnia 2022 r., IV KK 111/22

Standard: 78086 (pełna treść orzeczenia)

Niekorzystne rozporządzenie mieniem, o którym mowa w art. 286 § 1 k.k., to rozporządzenie, które jest niekorzystne z punktu widzenia osoby pokrzywdzonej, zaś samo powstanie szkody w mieniu nie stanowi koniecznego warunku do uznania, że doszło do realizacji tego znamienia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2017 r., sygn. akt III KK 100/17). Warto też dodać, że do takiego rozporządzenia zalicza się wszelkie działania bądź sytuacje, które w majątku pokrzywdzonego powodują jakiekolwiek niekorzystne zmiany (por. wyrok SN z dnia 2 października 2015 r., III KK 148/15).

Postanowienie SN z dnia 10 grudnia 2020 r., V KK 212/20

Standard: 78162 (pełna treść orzeczenia)