Przywłaszczenie między małżonkami składnika małżeńskiej wspólnoty majątkowej

Realizacja, stanowiącego o przywłaszczeniu składnika małżeńskiej wspólnoty majątkowej, zamiaru powiększenia swego majątku kosztem małżonka może polegać również na «wyjęciu» z majątku wspólnego jednego tylko składnika po to, by składnik ten nie stał się w przyszłości przedmiotem podziału majątku wspólnego – z pokrzywdzeniem małżonka i z jednoczesną korzyścią dla osoby, która samowolnie rzecz sprzedała.

Mienie stanowiące wspólną własność małżonków nie jest w pełni mieniem własnym jednego z małżonków. Jest ono dla każdego z małżonków częściowo mieniem cudzym. Jest więc mieniem cudzym w części przypadającej drugiemu małżonkowi.

Wyrok SA w Białymstoku z dnia 9 marca 2023 r., II AKa 223/22

Standard: 78001 (pełna treść orzeczenia)

Przypisanie przestępstwa przywłaszczenia możliwe jest wyłącznie wtedy, kiedy oskarżony działał z zamiarem tzw. animus rem sibi habendi tj. zamiarem bezpośrednim trwałego włączenia cudzej rzeczy ruchomej do swojego czy innego majątku bądź wyłączenia go z majątku osoby uprawnionej. Przy rzeczy wchodzącej w skład wspólności majątkowej małżeńskiej konieczne jest działanie na szkodę drugiego małżonka trwale pozbawiające go danej rzeczy i wyłączające ją z majątku wspólnego. Nie chodzi tu o czasowe, nawet długotrwałe zatrzymanie cudzej rzeczy. Nie jest także wystarczający zamiar ewentualny. Podzielić trzeba pogląd judykatury, iż dla przyjęcia realizacji znamion przestępstwa przywłaszczenia od strony podmiotowej konieczne jest wykazanie, że oprócz obiektywnego rozporządzenia cudzą rzeczą przez sprawcę, jego działaniu towarzyszył zamiar zatrzymania rzeczy dla siebie albo dla innej osoby, bez żadnego ku temu tytułu.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 22 września 2020 r., II AKa 331/19

Standard: 78046 (pełna treść orzeczenia)