Usiłowanie wymuszenia rozbójniczego (art. 282 k.k.)

Istota wymuszenia rozbójniczego polega na tym, że sprawca, stosując jeden ze środków oddziaływania określonych w art. 282 kk, przy czym może być to groźba dorozumiana, doprowadza inną osobę do rozporządzenia mieniem w przyszłości. W związku z tym samo zastosowanie przez sprawców jednego ze środków oddziaływania określonych w tymże przepisie nie połączone z reakcją pokrzywdzonego w postaci rozporządzenia mieniem stanowi usiłowanie wymuszenia rozbójniczego. Należy uznać, że tego rodzaju działanie stanowi usiłowanie dokończone, co oznacza, że mimo ukończenia ostatniej czynności przez sprawców nie doszło do powstania skutku. Ta okoliczność powoduje niemożność zastosowania wobec oskarżonych art. 15 § 1 kk, bowiem ma on zastosowanie tylko w przypadku odstąpienie od dokonania czynu zabronionego w fazie usiłowania nieukończonego, które występuje, gdy sprawca nie ukończył ostatniej czynności zmierzającej do dokonania czynu zabronionego. 

Wyrok SA w Warszawie z dnia 18 lutego 2016 r., II AKa 237/15

Standard: 77977 (pełna treść orzeczenia)