Podżeganie do popełnienia wykroczenia (art. 12 k.w.)

"Nakłaniać" w języku polskim oznacza "namawiać, przekonywać, skłaniać"  Wszystkie te czasowniki dotyczą wykazania pewnej aktywności przez człowieka. W opisowy sposób słownik języka polskiego tłumaczy to słowo jako "wpłynąć na czyjąś decyzję". "Nakłanianie" odbywa się zwykle w sytuacji, przekonywania, co do słuszności, zasadności, poprawności itd. stwierdzeń, postawy, poglądu itp. prezentowanego przez inną osobę. Przekonująca osoba zmierza do uzyskania zmiany tego stanu rzeczy, tak aby osoba przekonywana zmieniła dotychczasowe stanowisko wyrażany pogląd. Nakłanianie może mieć różną postać, bowiem ustawodawca w żaden sposób nie wskazuje, na czym konkretnie miałoby ono polegać. Wystarczy, że nakłaniający jakkolwiek oddziałuje na inną osobę, chcąc w niej wzbudzić zamiar popełnienia czynu zabronionego.

Nakłaniać można werbalnie – ustnie, pisemnie, i niewerbalnie (gestem).

Podżeganie można popełnić tylko umyślnie, i to wyłącznie w postaci zamiaru bezpośredniego.

Podżeganie polega na nakłanianiu konkretnej osoby (lub wyodrębnionej grupy osób) do popełnienia konkretnego czynu zabronionego. Adresat takiego działania nakłaniania musi być zatem zindywidualizowany. Nie stanowi podżegania publiczne nawoływanie do popełnienia czynu zabronionego. Ustawodawca, aby karać za takie działanie, musiał wprowadzić odrębne typy czynów zabronionych, do znamion których należy takie właśnie zachowanie (odpowiednio – przestępstwa z art. 255 kk lub wykroczenia z art. 52a kw)

Wyrok SR dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 19 lipca 2018 r., XI W 1258/17

Standard: 77632 (pełna treść orzeczenia)