"Znaczny zasięg” nawoływania do popełnienia występku jako kryterium rozróżnienia przestępstwa od wykroczenia

Kodeks wykroczeń w art. 52a przewiduje czyn polegający na nawoływaniu do popełnienia występku, jeżeli „zasięg czynu albo jego skutki nie były znaczne”. Niewątpliwie więc wolą ustawodawcy było rozgraniczenie takich przypadków publicznego nawoływania do popełnienia występku, które stanowią przestępstwo od czynów, które noszą wyłącznie charakter wykroczeń. Kryterium różnicującym jest „znaczny zasięg” albo „znaczne skutki” czynu. Oznacza to, że do realizacji znamion przestępstwa z art. 255 k.k. może dojść wyłącznie wówczas, gdy publiczne nawoływanie do popełnienia występku lub zbrodni ma znaczny zasięg albo powoduje „znaczne skutki”. 

"Znaczny zasięg” nawoływania do popełnienia występku w rozumieniu art. 255 § 1 k.k. nie może być utożsamiony z samym potencjalnym zapoznaniem się z przekazywanym komunikatem przez nieograniczoną liczbę osób, ta bowiem okoliczność jest już bowiem zawarta w odrębnym znamieniu „publiczności” nawoływania. Znaczny zasięg musi więc oznaczać konkretyzację niebezpieczeństwa popełnienia czynu zabronionego wynikającą w szczególności z liczby osób, do których faktycznie dotarł przekaz będący treścią nawoływania. 

Wyrok SN z dnia 30 maja 2023 r., II KK 631/22

Standard: 77628 (pełna treść orzeczenia)