Uszczerbek na zdrowiu na szkodę osoby najbliższej wspólnie zamieszkującej ze sprawcą (art. 157 § 4 k.k.)

Art. 5 pkt 7 ustawy nowelizacyjnej z 10 czerwca 2010 r. (Dz.U. Nr 125, poz. 842), która weszła w życie 1 sierpnia 2010 r., zmienił art. 157 § 4 k.k. przez wyłączenie w stosunku do przestępstw z art. 157 § 2 lub 3 k.k. trybu prywatnoskargowego, o ile uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonego miał charakter lekki i pokrzywdzony jest osobą najbliższą zamieszkującą wspólnie ze sprawcą; w takim wypadku występki te ścigane są z urzędu. 

Definicję legalną osoby najbliższej zawiera art. 115 § 11 k.k., natomiast przez wspólne zamieszkiwanie wypada rozumieć faktyczne wspólne dzielenie jednego mieszkania i koncentrowanie w nim istotnych czynności życiowych. Przyjąć należy, że chodzi tu o wspólne zamieszkiwanie w czasie popełnienia czynu zabronionego (art. 6 § 1 k.k.).

Jeśli pokrzywdzonym jest osoba najbliższa zamieszkała wspólnie ze sprawcą, to umyślne spowodowanie u niej naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, trwającego nie dłużej niż 7 dni, jest ścigane z oskarżenia publicznego; nie ulega wątpliwości, że czyn taki zagrożony jest grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Skoro tak, to ustanie karalności takiego przestępstwa reguluje art. 101 § 1 pkt 4 k.k., według którego przedawnienie w omawianym wypadku następuje z upływem 5 lat od czasu popełnienia czynu. Nie wchodzi tu w żadnym razie w grę unormowanie z art. 101 § 2 k.k., jako że nie mamy w komentowanym układzie procesowym do czynienia z objęciem czynu ściganego z oskarżenia prywatnego przez prokuratora (art. 60 k.p.k.), a więc że swoistym „wtargnięciem” prokuratora do toczącego się procesu, które zmienia charakter postępowania. Od chwili popełnienia takiego czynu mamy do czynienia ze ściganiem z urzędu. W razie wystąpienia przesłanek z art. 102 k.k. okres przedawnienia karalności ulega przedłużeniu.

Wyrok SN z dnia 8 marca 2018 r., V KK 328/17

Standard: 77037 (pełna treść orzeczenia)