Koncepcja negatywnych kryteriów tożsamości czynu

W orzecznictwie Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych zdecydowanie przeważa koncepcja negatywnych kryteriów tożsamości czynu. Wskazuje się zatem, że tożsamość czynu nie zachodzi w sytuacji:

- zmiany podmiotu, któremu zarzucono udział w zdarzeniu,

- zmiany dobra chronionego będącego przedmiotem zamachu i jego charakteru,

- zmiany osoby pokrzywdzonego jeśli równocześnie wystąpi różnica dotycząca miejsca, czasu czynu, przedmiotu wykonawczego lub ustawowych znamion czynu,

- ujawnienia się co najmniej trzech różnic dotyczących miejsca, czasu, przedmiotu wykonawczego lub ustawowych znamion czynu przy jednoczesnym braku zmiany osoby pokrzywdzonego.

- braku jedności impulsu woli, jedności zamiaru, planu sprawcy, nastawienia sprawcy zmierzającego do osiągnięcia tego samego relewantnego celu (postanowienie SN z dnia 19 października 2010 r. II KK 97/10, postanowienie SN z dnia 22 września 2011 r., II KK 117/11, postanowienie SN z dnia 28 marca 2002 r., I KZP 4/02, wyrok SN z dnia 13 paździrnika 2011 r. IV KK 193/11, wyrok SN z dnia 18 lutego 2009 r. V KK 4/09, wyrok SN z dnia 2 marca 2011 r., III KK 366/10,, wyrok SN z dnia 11 marca 2021 r., IV KK 37/21).

Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 7 września 2022 r., II AKa 64/21

Standard: 77005 (pełna treść orzeczenia)