Zmuszanie funkcjonariusza publicznego do przedsięwzięcia lub zaniechania czynności służbowej (art. 224 § 2 k.k.)

Dla oceny prawnej zachowania oskarżonego bez znaczenia pozostaje efekt jego działań, bowiem czyn z art. 224 § 2 kk należy do przestępstw bezskutkowych i dla jego dokonania wystarczające jest wypowiedzenie groźby bezprawnej, bądź  zastosowanie przemocy, jeżeli jest motywowane chęcią osiągnięcia określonego w przepisie celu.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 31 stycznia 2022 r., II AKa 19/21

Standard: 76970 (pełna treść orzeczenia)

Zaniechaniem jest powstrzymanie się od wykonania czynności. W tym wypadku sprawca używa wspomnianych wyżej środków po to, aby funkcjonariusz nie podejmował określonej czynności. Nie jest wymagane by sprawca dążył do zaniechania czynności w ogóle, a wystarczy, że chciał zmusić uprawnioną osobę do jej niewykonania w określonym czasie lub miejscu. Chodzi o zmuszenie do negatywnego zachowania funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej, czyli niepodjęcia – niewykonania prawnej czynności służbowej - (por. bliżej R. Stefański, Kodeks Karny. Komentarz, Legalis 2018, tezy: 10 – 14 oraz teza 43 do art. 224 - w tym szerokiego rozumienia „przemocy” na gruncie art. 224 w porównaniu do zwrotu „przemocy na osobie” zawartego w art. 191 § 1 k.k.).

Wyrok SA w Łodzi z dnia 10 lipca 2018 r., II AKa 143/18

Standard: 76961 (pełna treść orzeczenia)