Charakterystyka czynów stypizowanych w art. 200a k.k.

Namowy i oferowanie pieniędzy przy wykorzystaniu komunikatora [...] w sieci Internet – a więc bez osobistego kontaktu z pokrzywdzoną – zmierzało bezpośrednio, tak jak wymaga tego art. 13 § 1 k.k., do doprowadzenia małoletniej do poddania się innym czynnościom seksualnym. Takim działaniom dokładnie odpowiada art. 200a § 1 k.k. – wprowadzony nowelizacją z dnia 5 listopada 2009 r.

Wyrok SN z dnia 10 lipca 2019 r., IV KK 224/18

Standard: 77208 (pełna treść orzeczenia)

Czyny stypizowane w art. 200a k.k. są przestępstwami sui generis, obejmującymi zachowania będące w istocie stadium przygotowania do popełnienia poważniejszego przestępstwa na szkodę osoby małoletniej poniżej lat 15.

Generalnie rzecz ujmując, typ przestępstwa spenalizowany w art. 200a § 1 k.k. sprowadza się do nawiązania na odległość (za pośrednictwem systemu teleinformatycznego lub sieci telekomunikacyjnej) kontaktu z małoletnim niemającym lat 15 i zmierzania do spotkania z nim w celu zgwałcenia go lub wykorzystania seksualnego, o jakim mowa w art. 200 k.k., lub produkowania lub utrwalania treści pornograficznych z jego udziałem, przy czym sprawca dla realizacji zamierzonego celu i spotkania z nim używa podstępnych lub wręcz przestępnych sposobów wpływania na decyzję dziecka lub wykorzystując jego dziecięcą nieświadomość i naiwność (wprowadza małoletniego w błąd, wyzyskuje jego błąd lub niezdolność do należytego pojmowania sytuacji, albo używa groźby bezprawnej).

Natomiast przestępstwo opisane w art. 200a § 2 k.k., jakkolwiek również polega na posłużeniu się systemem teleinformatycznym lub siecią telekomunikacyjną i na „łowieniu dzieci w sieci” dla celów seksualnych lub pornograficznych, to jednak w tym wypadku propozycje o charakterze seksualnym i zmierzanie do ich realizacji składane są wprost, bez żadnych podstępów, gróźb lub innych kamuflaży. Czynność wykonawcza polega więc na składaniu propozycji, czyli na formułowaniu skonkretyzowanej oferty ze sfery seksualnej oraz zmierzaniu do jej realizacji. Innymi słowy, czyn opisany w art. 200a § 2 k.k. różni się do czynu opisanego w art. 200a § 1 k.k. tym, że sprawca nie posługuje się odpowiednimi środkami działania przestępczego (wprowadzenie w błąd, zastosowanie groźby bezprawnej), lecz wprost wyjawia swoje zamiary, składając małoletniemu propozycję podjęcia zachowań, o których mowa w tym przepisie.

Postanowienie SN z dnia 23 listopada 2017 r., V KK 227/17

Standard: 76924 (pełna treść orzeczenia)