Tożsamość pokrzywdzonego jako warunek przyjęcia czynu ciągłego

Art. 12 k.k. zawiera element ograniczający możliwość przyjęcia czynu ciągłego w postaci tożsamości pokrzywdzonego w razie zamachu sprawcy na dobra osobiste.

Tożsamość pokrzywdzonego stanowi warunek przyjęcia czynu ciągłego we wszystkich sytuacjach, gdy zachowanie sprawcy skierowane jest przeciwko dobru osobistemu, zarówno wtedy, gdy dobro to stanowi jedyny przedmiot zamachu, jak i wtedy, gdy wymienione dobro stanowi jeden z przedmiotów, przeciwko którym skierowane jest zachowanie sprawcy, nawet jeśli stanowi ono tzw. uboczny przedmiot ochrony.

Przedmiotem ochrony w przepisie art. 165 § 1 pkt 2 k.k. nie jest dobro osobiste, ale bezpieczeństwo powszechne, co sprawia, że przesłanka tożsamości pokrzywdzonego nie ogranicza możliwości traktowania wielu zachowań oskarżonego jako jeden czyn ciągły, w razie dopełnienia pozostałych elementów, o których mowa w art. 12 k.k..

Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 27 listopada 2019 r., II AKa 97/19

Standard: 76322 (pełna treść orzeczenia)

Brak podstaw do ujmowania występku oskarżonych kwalifikowanego z art. 165 § 1 pkt. 2 k.k. jako czynu ciągłego w rozumieniu art. 12 k.k. Przepis ten wprowadza warunek, że jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste to uznanie wielości zachowań za jeden czyn zabroniony w rozumieniu tego przepisu wymaga tożsamości pokrzywdzonego, który w realiach analizowanego przypadku nie został spełniony, co zresztą będzie raczej regułą w tego typu sprawach

Wyrok SA w Katowicach z dnia 28 czerwca 2019 r., II AKa 273/19

Standard: 76344 (pełna treść orzeczenia)