Przestępstwo z art. 220 § 1 k.k. jako czyn ciągły

Zachowanie oskarżonego polegające na nie dopełnieniu obowiązków z zakresu ciążących nad nim obowiązków dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, z samej swej istoty było rozciągnięte w czasie i sprowadzało się w do tolerowania zaniedbań w zakresie BHP, z jednoczesnym brakiem podjęcia działań usuwających, czy zmniejszających zagrożenia, o których oskarżony, z racji pełnionej funkcji, był informowany. Jednocześnie, co oczywiste, oskarżony nie przebywał stale na terenie KWK (...). Zatem realne możliwości działania miał jedynie wówczas, gdy pełnił swe obowiązki na terenie zakładu. Stąd też zachowanie oskarżonego bez wątpienia było zachowaniem powtarzalnym, składającym się z wielu podobnych czynów.

Podkreślić należy, że działanie "w wykonaniu z góry powziętego zamiaru" oznacza sytuację, w której sprawca chce popełnić dwa (lub więcej) zachowania lub też, przewidując możliwość ich popełnienia, na to się godzi. Czyn ciągły może być popełniony zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i z zamiarem wynikowym

. Z tych też względów za trafne należało uznać przyjęcie przez sąd meriti, że oskarżony działał z góry powziętym zamiarem niedopełnienia obowiązków.

Wyrok  z dnia 8 kwietnia 2021 r., II AKa 374/20

Standard: 76314 (pełna treść orzeczenia)