Zaskarżenie wadliwie podjętych uchwał podejmowanych w trybie indywidualnego zbierania głosów
Podejmowanie uchwał przez właścicieli lokali - tryby, głosowanie (art. 23 u.w.l.) Zaskarżalność uchwał wspólnoty w sądowej praktyce
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Niezapewnienie wszystkim właścicielom lokali udziału w głosowaniu nad uchwałą podejmowaną w trybie indywidualnego zbierania głosów może uzasadniać uchylenie przez sąd uchwały, jeżeli miało lub mogło mieć wpływ na jej treść.
W ocenie Sądu Najwyższego w niniejszym składzie zbyt daleko idący byłby pogląd, że zarząd nie ma obowiązku kontynuowania procedury zbierania głosów od właścicieli, gdy z dotychczas oddanych głosów uzyskano większość niezbędną do jej podjęcia.
Uchybienia w postaci niezawiadomienia niektórych właścicieli o zebraniu, niedopuszczenie ich do udziału w głosowaniu czy też pominięcie niektórych głosów właścicieli przy ich liczeniu oznaczają wady w procedurze głosowania. Artykuł 23 ust. 1 i 2 u.w.l. nie wskazuje, aby zamiarem ustawodawcy było zaostrzenie wymagań formalnych przy głosowaniu nad uchwałą w trybie indywidualnego zbierania głosów w stosunku do wymagań kreowanych przy głosowaniu nad uchwałą na zebraniu właścicieli. Zatem również w tym trybie niezawiadomienie o głosowaniu lub pominięcie niektórych właścicieli przy odbieraniu głosów stanowi wadliwość w procedurze podejmowania uchwały.
Okoliczność, że uchwała uzyskała wymaganą większość głosów, nie oznacza, że nie może ona być uchylona. Przykładowo jej uchylenie może być uzasadnione, gdy o podjęciu głosowania korespondencyjnego nie zostały zawiadomione osoby, które, gdyby wiedziały o projektowanej uchwale, mogłyby przekonać innych właścicieli o zasadności głosowania przeciwko uchwale określonej treści.
Niektóre uchybienia formalne, np. naruszenie obowiązku przeprowadzenia głosowania tajnego, są traktowane jako z natury rzeczy mające wpływ na treść uchwały (zob. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 1988 r., II CR 119/88, z dnia 26 maja 1999 r., III CKN 261/98 i z dnia 9 listopada 2016 r., II CSK 21/16).
Występują również szczególnie rażące uchybienia formalne, które sprawiają, że uchwały zgromadzeń spółdzielni albo spółek kapitałowych mogą być na podstawie art. 189 k.p.c. uznane za nieistniejące (zob. wyroki SN z dnia 16 lutego 2005 r., III CK 296/04, z dnia 15 lipca 2010 r., IV CSK 24/10 i z dnia 14 marca 2013 r., I CSK 382/12).
Również uchwały zebrań właścicieli lokali mogą być nieistniejące (zob. wyrok SN z dnia 30 września 2015 r., I CSK 773/14).
Uchwała SN z dnia 27 lutego 2020 r., III CZP 59/19
Standard: 44840 (pełna treść orzeczenia)
Ustawa nie wymaga w wypadku indywidualnego zbierania głosów, powtarzania tej czynności aż do chwili, gdy wszyscy członkowie wspólnoty będą mogli oddać swój głos. Tak samo ustawa nie wymaga, w wypadku głosowania na zebraniu wspólnoty, aby obecni na nim byli wszyscy członkowie wspólnoty. Nieodebranie głosu od powoda i innych osób nie głosujących, mogłoby być brane pod uwagę jako przesłanka uchylenia uchwały, gdyby ten fakt miał wpływ na jej podjęcie. Tymczasem wobec zdecydowanej przewagi udziałów głosujących za podjęciem uchwały, gdyby nawet wszyscy nie biorący udziału w głosowaniu zagłosowali przeciw jej podjęciu, to i tak uchwała zostałaby podjęta. Zatem, nie wzięcie udziału w głosowaniu przez powoda, nie miało wpływu na podjęcie zaskarżonej uchwały.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 8 listopada 2017 r., I ACa 486/17
Standard: 73604 (pełna treść orzeczenia)