Poprawienie błędnej kwalifikację przez sąd odwoławczy poprzez uzupełnienie podstaw prawnych skazania o przepis art. 11 § 2 k.k. (art. 455 k.p.k.)
Kumulatywna kwalifikacja prawna czynu (art. 11 § 2 i 3 k.k.) Poprawienie błędnej kwalifikacji prawnej czynu w postępowaniu apelacyjnym (art 455 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Sąd Apelacyjny z urzędu, na mocy art. 455 k.p.k., niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, nie zmieniając ustaleń faktycznych, poprawił błędną kwalifikację przestępstw przypisanych oskarżonym A. L. i K. G. w pkt 1 i 7 wyroku, poprzez uzupełnienie podstaw prawnych skazania o przepis art. 11 § 2 k.k. Skoro bowiem obydwu oskarżonym przypisano, w ramach czynu ciągłego, popełnienie kradzieży z włamaniem oraz form stadialnych tego przestępstwa (usiłowania), uznać należało, iż w przypadku przypisanych w pkt 1 i 7 wyroku przestępstw doszło do tzw. właściwego zbiegu przepisów ustawy w rozumieniu art. 11 § 2 k.k. Jako że zmiana ta nie była zmianą na niekorzyść oskarżonych korekta wskazanego uchybienia była w pełni dopuszczalna. Konsekwencją powyższej zmiany była konieczność uzupełnienia podstaw prawnych wymiaru kary w pkt 2 i 8 wyroku o przepis art. 11 § 3 k.k.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 19 lipca 2018 r., II AKa 536/17
Standard: 76151 (pełna treść orzeczenia)
Z uwagi na regułę wyrażoną w art. 11 § 1 k.k. proces subsumpcji określonego stanu faktycznego musi w takim przypadku przebiegać przez ustalenie, czy zbieg przepisów prawa karnego, których znamiona zostały wyczerpane jednym czynem sprawcy przestępstwa, jest rzeczywisty, czy też ma charakter pozorny (pomijalny). Ustalenie wówczas, czy ma zastosowanie rzeczywisty zbieg przepisów ustawy musi być zatem poprzedzone zastosowaniem reguł wyłączania wielości ocen prawnokarnych.
Proces stosowania tych reguł nie jest procesem łatwym, a zatem i jego efekty mogą być obarczone w większym stopniu błędami, które w konsekwencji będą prowadziły do wadliwego obrazu normatywnego określonego zachowania. Oczywiście błędów tych będzie można uniknąć, gdy tak w doktrynie jak i w orzecznictwie wypracowane są już reguły odnoszące się do oceny relacji pomiędzy określonymi typami przestępstw, których znamiona wyczerpuje określone zachowanie.
Wyrok SN z dnia 11 grudnia 2012 r., III KK 170/12
Standard: 76256 (pełna treść orzeczenia)