Zbieg przestępstw z art. 158 k.k. i art. 156 k.k.
Zbieg przestępstw przeciwko życiu, zdrowiu, rodzinie, mieniu, wolności Udział w bójce lub pobiciu (art. 158 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Nie jest dopuszczalne przyjęcie kumulatywnej kwalifikacji art. 158 § 2 i art. 156 § 1 k.k. jak to uczynił prokurator, sprzeciwia się temu strona podmiotowa oby czynów (zob. wyrok SN z 9.01.2015 r., III KK 237/14). W przypadku gdy można ustalić kto konkretnie spowodował uszczerbek na zdrowiu to on ponosi odpowiedzialność za niego w oparciu o art. 156 § 1 k.k., pozostali zaś uczestnicy bójki lub pobicia w oparciu o art. 158 § 2 k.k.
Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.10.2016 r., IVK 171/16 „Przyjęcie zbiegu kumulatywnego przepisów art. 158 § 2 KK i art. 156 § 1 pkt 2 KK jest wykluczone, gdyż art. 156 § 1 pkt 2 KK typizuje przestępstwo umyślne, zaś art. 158 § 2 KK ma złożoną postać. Opisany w tym przepisie czyn zabroniony ma złożony charakter strony podmiotowej, jako że określa on przestępstwo umyślono - nieumyślne. O ile sam udział w bójce lub pobicie ma charakter umyślny, to za skutek, o jakim mowa w § 2 art. 158 KK, sprawca poniesie odpowiedzialność tylko wówczas, gdy nie miał zamiaru spowodowania takiego skutku, ale następstwo nim objęte przewidywał lub mógł przewidzieć (art. 9 § 3 KK). Dlatego w razie ustalenia, że sprawca swoim umyślnym działaniem realizowanym w trakcie bójki lub pobicia powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu, nie można mu przypisać zachowania objętego dyspozycją art. 158 § 2 KK.”
W przypadku, w którym zaistniałych skutków z 156 § 1 k.k. nie można przypisać konkretnemu uczestnikowi bójki lub pobicia, podstawą odpowiedzialności jest wyłącznie art. 158 § 2 k.k., fakt wystąpienia takich następstw stanowił będzie jedynie okoliczność obciążającą braną pod uwagę przy wymiarze kary.
Wyrok SO w Olsztynie z dnia 12 grudnia 2019 r., II K 107/19
Standard: 76084 (pełna treść orzeczenia)
W kwalifikacji prawnej tego czynu nie mogą łącznie występować przepisy art. 158 § 2 k.k. i art. 156 § 1 pkt 2 k.k. Przyjęcie zbiegu kumulatywnego tych przepisów jest wykluczone, gdyż art. 156 § 1 pkt 2 k.k. typizuje przestępstwo umyślne, zaś art. 158 § 2 k.k. ma złożoną postać. Opisany w tym przepisie czyn zabroniony ma złożony charakter strony podmiotowej, jako że określa on przestępstwo umyślono – nieumyślne. O ile sam udział w bójce lub pobicie ma charakter umyślny, to za skutek, o jakim mowa w § 2 art.158 k.k., sprawca poniesie odpowiedzialność tylko wówczas, gdy nie miał zamiaru spowodowania takiego skutku, ale następstwo nim objęte przewidywał lub mógł przewidzieć (art. 9 § 3 k.k.). Dlatego w razie ustalenia, że sprawca swoim umyślnym działaniem realizowanym w trakcie bójki lub pobicia powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu, nie można mu przypisać zachowania objętego dyspozycją art. 158 § 2 k.k. (zob. wyroki SN z: dnia 9 stycznia 2015 r., III KK 237/14, z dnia 22 marca 2016 r., II KK 342/15).
Wyrok SN z dnia 12 października 2016 r., IV KK 171/16
Standard: 76209 (pełna treść orzeczenia)