Usiłowanie nieudolne fałszerstwa pieniędzy
Fałszerstwo i puszczenie w obieg pieniędzy i papierów wartościowych (art. 310 k.k.) Usiłowanie nieudolne (art. 13 § 2 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Proste, prymitywne, fałszerstwa potencjalnie mogą zostać zakwalifikowane w ramach konstrukcji prawnej z art. 13 § 2 k.k.
Problemy z ustaleniem początku usiłowania w praktyce pojawiają się co prawda relatywnie często, w szczególności wtedy, gdy sprawca przybył na miejsce, w którym czyn zabroniony miał zostać zrealizowany, był przygotowany do jego popełnienia, a do podjęcia czynności realizacyjnych z różnych powodów nie doszło. Nie zwalnia to jednak z obowiązku rozważania dopuszczalności przyjęcia takiej kwalifikacji. Możliwe jest bowiem usiłowanie popełnienia przestępstwa typu zarzucanego oskarżonemu, gdyż nie ma podstaw ku temu, by tą formę stadialną a priori wyeliminować. Usiłowanie nie jest w ujęciu kodeksowym ograniczone. Może być odniesione względem każdego rodzaju czynu. Fałszerstwo takie, które może być łacno stwierdzone przez przeciętnego człowieka wręcz winno zostać poddane odpowiedniej analizie w pryzmacie usiłowania (por. w tym zakresie wyroki SN z dnia 3 października 1975 r., IV KR 221/75, z dnia 4 sierpnia 1977 r., V KR 86/77; SA w Warszawie z dnia 12 października 2016 r., II AKa 149/16)
Wyrok SN z dnia 19 października 2021 r., IV KK 445/20
Standard: 76063 (pełna treść orzeczenia)
Podrobionym pieniądzem może być także prymitywny falsyfikat, jeżeli osoba nie rozezna, iż nie ma do czynienia z autentycznym pieniądzem ze względu na panujący półmrok, z powodu wady wzroku czy pośpiechu (por. np.: wyrok SA w Lublinie z dnia 15 października 2013 r., II AKa 189/13; wyrok SA w Lublinie z dnia 21 grudnia 2017 r., II AKa 241/17; por. także Z. Ćwiąkalski, Komentarz…, teza 11).
Wyrok SN z dnia 5 lutego 2020 r., IV KK 455/19
Standard: 79789 (pełna treść orzeczenia)