Kumulatywny zbieg art. 197 k.k. i art. 207 § 1 k.k.

Co prawda możliwy jest kumulatywny zbieg przepisów art. 207 § 1 k.k. i art. 197 § 1 k.k. (zob. postanow. SN z 30 maja 2019 r., V KK 223/19), to jednak słusznie podkreśla się w judykaturze, że sięgnięcie po tę konstrukcję prawną uzależnione będzie zawsze od konkretnych okoliczności faktycznych i ustaleń dokonanych w indywidualnej sprawie (zob. postanow. SN z dnia 23 września 2016 r., III KK 81/16). Nie jest zatem tak, że każde zgwałcenie osoby pokrzywdzonej dokonane w ramach czasowych znęcania nad nią powinno być postrzegane w perspektywie instytucji z art. 11 § 2 k.k. Możliwe jest tu ustalenie, że miały miejsce dwa przestępstwa pozostające w zbiegu realnym, mającym charakter wielorodzajowy (różnorodny).

Prokurator, decydując się na wyłączenie materiałów w celu zbadania, czy doszło do zgwałcenia pokrzywdzonej, pozostawał w przeświadczeniu, że wchodzi w grę odrębne przestępstwo przewidziane w art. 197 § 1 k.k. W sprawie występowały okoliczności pozwalające uznać taki punkt widzenia za nie pozbawiony racji: oba typy czynów zabronionych chronią zupełnie inne dobra i – co najistotniejsze – sprawca w obu przypadkach działał w zgoła innym celu, zatem jego zachowania inspirowane były różnymi impulsami woli (innymi zamiarami). Na żadnym etapie postępowania nie pojawiły się dane podważające podejście prokuratora. Dlatego ewidentnym błędem Sądu pierwszej instancji było poszerzenie opisu czynu o zachowania stanowiące odrębne przestępstwo, nie objęte skargą uprawnionego oskarżyciela.

Wyrok SN z dnia 24 sierpnia 2022 r., III KK 521/21

Standard: 74704 (pełna treść orzeczenia)

Przepis art. 207 § 1 k.k. może pozostawać ‎w kumulatywnym zbiegu z art. 197 k.k.

Istotnie w okresie objętym zarzutem D. C. stosował zróżnicowane formy znęcania się nad pokrzywdzoną, które okazjonalnie przybierały również postać zmuszania A. K. do podjęcia innych czynności seksualnych, a dwukrotnie także doprowadzenia jej przemocą do obcowania płciowego. Sądy obu instancji słusznie przyjęły, iż zachowania te przeplatały się i w zależności od stanu relacji między konkubentami, dochodziło do ich eskalacji lub czasowego wyciszenia. Dlatego też zastosowanie regulacji z art. 11 § 2 k.k. umożliwiło ukazanie całości nagannego zachowania skazanego, przy czym okoliczności faktyczne nie pozwalały na „rozbicie” poszczególnych zarzutów i ocenienie ich oddzielnie, bowiem zburzyłoby to obraz całości.

Postanowienie SN z dnia 28 lipca 2021 r., V KK 266/21

Standard: 75977 (pełna treść orzeczenia)