Podobieństwo przestępstw z przeciwko życiu i zdrowiu z przestępstwami z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Pdobieństwo przestępstw w rozumieniu art. 115 § 3 k.k. oceniać należy według każdego z atakowanych nimi dóbr niezależnie od tego czy pozostaje ono głównym czy ubocznym przedmiotem ochrony. Przepisy penalizujące obrót środkami odurzającymi i innymi wskazanymi w ustawie o przeciwdziałaniu narkomani substancjami służą ochronie zdrowia publicznego (zob. uchwała SN z dnia 27 października 2005 r., I KZP 32/05, co nie oznacza, że poza przedmiotem ochrony pozostaje zdrowie pojedynczych osób jak w przypadku przestępstwa z art. 157 § 1 k.k. W takim rozumieniu porównywane na gruncie kryteriów określonych w art. 64 § 2 k.k. przestępstwa pozostawały jednorodne. K. M. będąc bowiem wcześniej skazany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k., w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej roku kary pozbawienia wolności, ponownie popełnił umyślne przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu. Powyższe oznaczało, że in concreto spełniony został komplet przesłanek do przypisania oskarżonemu K. M. działania w warunkach recydywy szczególnej wielokrotnej

Wyrok SN z dnia 21 czerwca 2018 r., IV KK 369/17

Standard: 75924 (pełna treść orzeczenia)

Przestępstwo z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k., za które oskarżony był w przeszłości skazany, jest podobne, w rozumieniu art. 115 § 3 k.k., do przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Przyjęcie w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 27 października 2005 r., I KZP 32/05, że zdrowie społeczne jest głównym dobrem chronionym przepisami penalizującymi obrót narkotykami, nie oznacza, że poza przedmiotem ochrony pozostaje zdrowie pojedynczych osób, tak jak w odniesieniu do przestępstw przeciwko zdrowiu i życiu.

Zdrowie społeczne (publiczne), to pojęcie obejmujące swym obszarem znaczeniowym zdrowie każdego człowieka należącego do społeczności, dla ochrony której kryminalizuje się określone czyny. Jeśli zdrowie publiczne uznaje się za główne dobro prawne chronione przepisami typizującymi przestępstwa „narkotykowe”, to zdrowie konkretnych osób, do których trafiają te niebezpieczne dla zdrowia substancje, uznać można za mieszczące się w tak pojmowanym przedmiocie ochrony, bądź też, z innego punktu widzenia, za uboczny przedmiot ochrony. Podstawą ustalenia przynależności porównywanych typów przestępstw do tego samego rodzaju może być każde z atakowanych nimi dóbr, bez znaczenia, czy mieści się ono w głównym, czy ubocznym przedmiocie ochrony.

W niniejszej sprawie przypisano oskarżonemu popełnienie przestępstwa polegającego na wprowadzaniu w latach 2004-2007 do obrotu znacznych ilości różnego rodzaju narkotyków, które godziły w zdrowie dużej, niemożliwej do określenia ilości osób. 

Wyrok SN z dnia 24 sierpnia 2016 r., V KK 33/16

Standard: 75900 (pełna treść orzeczenia)