Nieprzekazanie informacji albo przekazanie informacji nieprawdziwej (art. 57 u.b.i.m.)

Zgodnie z art. 57 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych z dnia 20 marca 2009 r. ( tekst jednolity z dnia 5 kwietnia 2013 r., Dz.U. z 2013 r. poz. 611) odpowiada za wykroczenie kto, będąc do tego zobowiązany, nie przekazuje informacji dotyczącej bezpieczeństwa imprezy masowej albo przekazuje informację nieprawdziwą w tym zakresie.

W odmianie wykroczenia dotyczącego nieprzekazania informacji, czyli zaniechania jej przekazania, kluczowe jest ustalenie, czy dany podmiot był zobowiązany do przekazania określonej informacji. Natomiast druga odmiana wykroczenia – przekazanie informacji nieprawdziwej – oznacza co prawda formalne wywiązanie się z obowiązku przekazania informacji, ale w sposób niewłaściwy, który w praktyce powoduje, że przekazana informacja jest niezgodna z prawdą, z rzeczywistym stanem rzeczy.

Krajowi przewoźnicy realizujący transport zbiorowy przekazują informacje o przemieszczaniu się osób uczestniczących w masowych imprezach sportowych, w tym meczach piłki nożnej, ich pobycie w miejscach organizowania tych imprez, oraz informacje o środkach transportu, z jakich korzystają, w miejscach zbiórek, trasach przejazdów oraz liczebności uczestników;

Informacje dotyczące bezpieczeństwa imprezy masowej przekazuje się za pomocą środków komunikacji elektronicznej albo przez bezpośrednie doręczenie do najbliższego komisariatu lub komendy powiatowej (miejskiej, rejonowej) Policji;

Podmioty zobowiązane przekazują informacje na kartach rejestracyjnych.

w ramach ciążących na obwinionym obowiązków przekazał on informacje o przewozie osób uczestniczących w masowej imprezie sportowej do najbliższego komisariatu Policji, zawarł w nich dane niezbędne do zabezpieczenia tego przewozu; natomiast nie zachował formy tej informacji na karcie rejestracyjnej.

Nie ulega wątpliwości, iż obwiniony nie wiedział, że wypełnienie tego obowiązku informacyjnego powinno nastąpić na karcie rejestracyjnej; co więcej takiej wiedzy nie posiadał obsługujący go funkcjonariusz policji.

Nie popełnia wykroczenia umyślnego, kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego ( art. 7 § 2 kw ). Błąd co do ustawowych znamion, zwany często błędem istotnym, polega na tym, iż sprawca popełniając czyn opisany w ustawie jako wykroczenie, nie realizuje wszystkich jego ustawowych znamion w tej formie winy, jaka jest właściwa dla danego wykroczenia. Tam więc, gdzie mamy do czynienia z wykroczeniem umyślnym - sprawca realizuje chociażby jedno z jego ustawowych znamion nieumyślnie, a tam gdzie mamy do czynienia z wykroczeniem nieumyślnym, chociażby jedno z jego ustawowych znamion sprawca realizuje w taki sposób, że nie można mu postawić zarzutu nawet niedbalstwa.

Wyrok SO w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 21 października 2014 r., IV Ka 512/14

Standard: 75882 (pełna treść orzeczenia)