Konkludentny sposób wyrażenia groźby

Ustawa nie wymaga, aby groźba była jednoznacznie wypowiedziana przez sprawcę, możliwe jest jej wyeksplikowanie przez tzw. zachowania konkludentne, które pozwolą pokrzywdzonemu zorientować się, że jest zagrożony

Istnienie konkludentnej groźby należy przyjąć w sytuacji, gdy sprawca zjawia się w towarzystwie kilku osób i przez odpowiednie zachowanie wywołuje u pokrzywdzonego taki stan psychiczny, że przewiduje, że podjęcie jakichkolwiek czynności niezgodnych z wolą napastników może go narazić na niebezpieczeństwo w postaci zastosowania przez nich przemocy. Konkludentny sposób wyrażenie groźby jest powszechnie aprobowany w orzecznictwie. Przykładem może być stanowisko w którym wskazuje się, że "dla dokonania rozboju, a w szczególności do wystąpienia znamienia groźby, nie jest konieczne werbalizowanie. Może ona być formułowana w sposób konkludentny poprzez stosowne zachowanie sprawcy" (wyrok SA w Krakowie z dnia 28 października 2013 r., II AKa 199/13).

Tak więc za sprawcę rozboju należy uznać nie tylko osobę, która groźby wypowiada, czy też współdziałając i stojąc za jej plecami urealniają groźbę ale także taką osobę, która ponawiając zachowania przestępcze, działa w grupie, w której swą postawą nawiązuje do wcześniej werbalizowanych gróźb (wyrok s.apel. w Katowicach z dnia 30 sierpnia 2018r., II AKa 229/18).

Wyrok SA w Katowicach z dnia 8 października 2018 r., II AKa 96/18

Standard: 75759 (pełna treść orzeczenia)