Kumulatywny zbieg art. 233 § 1 k.k., art. 234 k.k., art. 238 k.k.
Fałszywe oskarżenie (art. 234 k.k.) Zbiegi przestępstw w orzeczniczej praktyce Fałszywe zeznania (art. 233 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Na gruncie kodeksu karnego jest możliwe, że sprawca jednym czynem jednocześnie realizuje znamiona przestępstwa określonego w art. 233 § 1 k.k. (fałszywe zeznania) i art. 234 k.k. (fałszywe oskarżenie). Dla odzwierciedlenia pełnej zawartości kryminalnej zachowania się sprawcy, całkowicie uprawnionym było sięgnięcie przez sąd pierwszej instancji do konstrukcji kumulatywnej kwalifikacji.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 27 października 2017 r., II AKa 235/17
Standard: 75707 (pełna treść orzeczenia)
W dniu złożenia fałszywego, pisemnego zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa nie przesłuchano oskarżonej w charakterze świadka na okoliczności związane z zawiadomieniem. Uczyniono to dopiero 01 lipca 2016 roku, a więc po upływie dwóch miesięcy, co powoduje, że w sposób jednoznaczny i zdecydowany da się wyodrębnić dwa czyny. To sprawia, że nie ma potrzeby badania zagadnienia zbiegu przepisów. Nie ulega zatem wątpliwości, że w tym wypadku zachodzi zbieg przestępstw i do oceny pozostaje kwesta czy jest to zbieg pozorny, pomijalny czy rzeczywisty. Ponieważ jednakże nie nastąpiło jednoczynowe wyczerpanie ustawowych znamion czynów zabronionych przez art. 233 § 1 k.k. i 238 k.k. i z uwagi na chronologię zdarzeń przyjęto, że czyny te pozostają w zbiegu realnym, albowiem tylko takie ujęcie prezentuje całą zawartość kryminalną działania oskarżonej, gdyż nie jest możliwe wyeliminowanie jednego z przepisów na podstawie innych zasad.
Wyrok SR w Mrągowie z dnia 13 lipca 2017 r., II K 31/17
Standard: 76177 (pełna treść orzeczenia)