Odpowiedzialność cudzoziemca (art. 110 k.k.)

W myśl wyrażonej w art. 110 § 2 k.k. tzw. zasady odpowiedzialności zastępczej, w przypadku popełnienia przez cudzoziemca za granicą czynu zabronionego innego niż wskazany w § 1 stosowanie polskiej ustawy karnej uzależnione jest od trzech warunków: po pierwsze – polska ustawa musi przewidywać zagrożenie karą pozbawienia wolności przekraczającą 2 lata; po drugie – sprawca przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; po trzecie – nie zapadło postanowienie o jego wydaniu. W tej sytuacji nie sposób mówić o naruszeniu ani zasady narodowości podmiotowej (art. 109 k.k.), ani zasady narodowości przedmiotowej obostrzonej (art. 112 k.k.)

Zarządzenie SN z dnia 6 września 2022 r., I KO 38/22

Standard: 75652 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z art. 110 § 1 k.k., polską ustawę stosuje się do cudzoziemca, który popełnił za granicą czyn skierowany przeciwko interesem Rzeczpospolitej Polskiej, obywatela polskiego lub polskiej osoby prawnej albo jednostki niemającej osobowości prawnej oraz przestępstwo o charakterze terrorystycznym (zasada ochronna względna). Przepis ten dotyczy jednak wyraźnie jedynie cudzoziemców, którzy popełnili przestępstwo za granicą, co pozwala wnioskować z przeciwieństwa, że obywatel polski, który popełnił przestępstwo za granicą, odpowiada karnie według ustawy polskiej niezależnie od tego, w czyje interesy godzi jego czyn (co zgodne jest z zasadą narodowości podmiotowej uregulowanej w art. 109 k.k.).

Wyrok SN z dnia 29 marca 2011 r., III KK 365/10

Standard: 75660 (pełna treść orzeczenia)