Wymóg uzasadnienia wyboru kary pozbawienia wolności w warunkach art. 58 § 1k.k.
Wybór rodzaju kary (art. 58 k.k.) Treść i elementy uzasadnienia wyroku (art. 424 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Ustawodawca w art. 58 § 1 k.k. wskazuje w przypadku sankcji określonej alternatywnie na pierwszeństwo stosowania kar nieizolacyjnych przed karą pozbawienia wolności i wprowadzając zasadę stosowania kary najmniejszej z wystarczających. Norma wynikająca z art. 58 § 1 k.k. obliguje sąd wymierzający karę pozbawienia wolności (również z warunkowym zawieszeniem jej wykonania) do uzasadnienia, dlaczego inna kara lub środek karny nie spełniłyby celów kary, czyli wskazania powodów, dla których te środki reakcji karnej nie mogły zostać zastosowane (postanowienie SN z 26.02.2007 r., IV KK 41/07).
W perspektywie uzasadniania decyzji o wymiarze kary nie stoi ona jednak w sprzeczności z aktualną treścią art. 37a k.k., który wszak nie wymaga od sądu szczególnego uzasadniania wymierzenia kary wolnościowej oprócz stwierdzenia, że wymierzona kara pozbawienia wolności nie przekraczałaby roku.
Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 26 kwietnia 2023 r., II AKa 3/23
Standard: 75591 (pełna treść orzeczenia)
Mimo posłużenia się w art. 58 § 1 k.k przez prawodawcę sformułowaniem „sąd orzeka”, nie należy pojmować jako obowiązku sądu. Zwrot ten nie wyłącza uznania sędziowskiego, a jest tylko zabiegiem redakcyjnym ustawodawcy, wyrażającym założenia przyjętego systemu wartości.
Praktyczne konsekwencje art. 58 § 1 k.k. sprowadzają się do tego, że w każdym uzasadnieniu wyroku, w którym - w określonej w tym przepisie sytuacji - wymierzono bezwzględną karę pozbawienia wolności, trzeba wytłumaczyć dokonany wybór przez wskazanie, dlaczego sąd uznał, że inne kary lub środki karne zostały uznane za niewystarczające do spełnienia celów kary (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 2007 r., IV KK 41/07
Postanowienie SN z dnia 18 grudnia 2019 r., IV KK 651/19
Standard: 75589 (pełna treść orzeczenia)