Obligatoryjny zakaz zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk (art. 41 § 1a k.k.)

Dopuszczalne jest uchylenie wyroku w części obejmującej brak rozstrzygnięcia o środku karnym.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 § 1a zd. drugie k.k. orzeczenie przewidzianego tam środka karnego jest obligatoryjne wobec sprawców przestępstw przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego. Brak tego orzeczenia w zaskarżonym wyroku stanowi obrazę prawa materialnego i jest rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 523 § 1 k.p.k.,

Wyrok SN z dnia 14 września 2023 r., I KK 261/23

Standard: 75579 (pełna treść orzeczenia)

Orzeczenie środka karnego, o którym mowa w art. 41 § 1a zdanie drugie k.k., ma charakter obligatoryjny niezależnie od tego, czy sprawca przestępstwa przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności dokonanego na szkodę małoletniego uprzednio zajmował tego rodzaju stanowisko lub wykonywał zawód tego rodzaju i czy popełniony czyn pozostawał w związku z funkcjonalnym zakresem prowadzonej przez niego działalności.

Brak tego obligatoryjnego rozstrzygnięcia winien być uznany za równoznaczny z naruszeniem prawa materialnego stanowiącym względną przyczynę odwoławczą określoną w przepisie art. 438 pkt 1a k.p.k. Jak wskazuje się w orzecznictwie, obraza prawa materialnego ma miejsce wtedy, gdy stan faktyczny został w orzeczeniu prawidłowo ustalony, a nie zastosowano do niego właściwego przepisu prawa materialnego, a także w sytuacji niezastosowania określonego przepisu, gdy jego zastosowanie było obowiązkowe (por. m.in. wyrok SN z dnia 11 kwietnia 2017 r., II KK 31/17).

Wyrok SN z dnia 18 kwietnia 2023 r., V KK 70/23

Standard: 75580 (pełna treść orzeczenia)