Godność zawodowa dziennikarza

Godność zawodowa dziennikarza to poczucia własnej wartości oparte na opinii modelowego fachowca (w rozumieniu art. 10 ust. 1 – 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe, jedn. tekst: Dz. U. z 2018 r., poz. 1914) oraz na uznaniu jego zdolności i wymaganych umiejętności, a także określonych cech etycznych potrzebnych do należytego wykonywania tej profesji.

sporna publikacja godzi w prawo powódki do rzetelnego wykonywania zawodu, w jej dobre imię zawodowe, które ‎w przypadku dziennikarza jest budowane poprzez cechę niezależności. Doszło w ten sposób do wypaczenia i zniekształcenia wzorca dobrego dziennikarza, skoro materiał wyborczy eksponował cele wyborcze jednej partii politycznej i zachwalał określony punkt widzenia na sprawę przyjmowania uchodźców i negatywnych skutków społecznych z tym związanych. Tymczasem zgodnie z art. 10 ust. 1 - 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (jedn. tekst: Dz. U. z 2018 r., poz. 1914) zadaniem dziennikarza jest służba społeczeństwu i państwu. Ma też obowiązek działania zgodnie z etyką zawodową i zasadami współżycia społecznego, w granicach określonych przepisami prawa. Ma prawo odmówić wykonania polecenia służbowego, jeżeli oczekuje się od niego publikacji, która łamie zasady rzetelności, obiektywizmu i staranności zawodowej, o których mowa w art. 12 ust. 1 (szczególnej, czyli podwyższonej staranności i rzetelności). Ponadto nie może zgodzić się na publikację materiału prasowego, jeżeli wprowadzono do niego zmiany wypaczające sens i wymowę jego wersji. Jak wynika z art. 12 ust. 2 pr. pras. dziennikarzowi nie wolno prowadzić ukrytej działalności reklamowej wiążącej się ‎z uzyskaniem korzyści majątkowej bądź osobistej od osoby lub jednostki organizacyjnej zainteresowanej reklamą.

Nie ulega też wątpliwości, że wykorzystanie w spornym spocie wizerunku powódki ze względu na treść tego spotu, mającego na celu przedstawienie społeczeństwu problematyki przyjmowania uchodźców wyłącznie w negatywnych aspektach, w kontekście porządku i bezpieczeństwa, godziło w jej cześć i dobre imię jako członka tego społeczeństwa, która nie musiała się identyfikować z takim postrzeganiem uchodźców. Oczywistym jest, że wykorzystanie wizerunku powódki mogło być odbierane przez osoby ją znające osobiście i z uwagi na wykonywany zawód, jako wyraz świadomego jej udziału w tym spocie i popierania wynikającego ‎z niego przesłania.

Wyrok SN z dnia 25 maja 2023 r., II CSKP 1555/22

Standard: 75547 (pełna treść orzeczenia)