Zobowiązanie do wykonywania ciążącego obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby (art. 72 § 1 pkt 3 k.k.)

Orzeczenie środka probacyjnego określonego w art. 72 § 1 pkt 3 k.k. w postaci obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby jest możliwe na podstawie art. 34 § 3 k.k. – w razie orzeczenia kary ograniczenia wolności. Wykluczone jest więc zastosowanie tego środka, gdy orzeczono bezwzględną karę pozbawienia wolności. 

Wyrok SN z dnia 8 czerwca 2022 r., IV KK 176/22

Standard: 75508 (pełna treść orzeczenia)

Nałożenie obowiązku z art. 72 § 1 pkt 3 k.k. jest możliwe również w wypadku warunkowego umorzenia postępowania (art. 67 § 3 k.k.), a także przy skazaniu na karę ograniczenia wolności (art. 35 § 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r.). Jednak takiej możliwości nie przewidują przepisy prawa materialnego w przypadku wymierzenia jedynie kary grzywny.

Przepis art. 34 § 3 k.k. nie przewiduje także możliwości orzeczenia środka probacyjnego w przypadku skazania na karę bezwzględnego pozbawienia wolności (por. wyrok SN z dnia 22 stycznia 2020 r., III KK 625/19).

Wyrok SN z dnia 19 sierpnia 2021 r., II KK 212/21

Standard: 76376 (pełna treść orzeczenia)