Poświadczenie nieprawdy w dokumentach wewnętrznych przedsiębiorstwa/urzędu

Strona przedmiotowa czynu z art. 271 § 1 k.k. (tak samo z § 2 art. 271 k.k.) polega na poświadczeniu w dokumencie nieprawdy co do okoliczności mającej znaczenie prawne, bez względu na to czy ma on znaczenie na zewnątrz, czy tylko jest wykorzystywany na wewnętrzne potrzeby. Pozbawionym normatywnego oparcia w treści wymienionego przepisu jest sprowadzanie odpowiedzialności funkcjonariusza publicznego za poświadczenie nieprawdy do sytuacji wystawiania dokumentu podmiotowi zewnętrznemu. W żadnym wypadku nie uzasadnia tego posłużenie się przez ustawodawcę w treści art. 271 § 1 k.k. pojęciem „innej osoby uprawnionej do wystawienia dokumentu”.

„Wystawienie dokumentu” nie jest znamieniem warunkującym odpowiedzialność funkcjonariusza publicznego za poświadczenie nieprawdy, ale cechą uprawnienia jakie musi posiadać osoba, która nie jest funkcjonariuszem publicznym, aby można było pociągnąć ją do odpowiedzialności za poświadczenie nieprawdy co do okoliczności mającej znaczenie prawne. Dokumentami są bowiem nie tylko oficjalne pisma kierowane na zewnątrz (por. wyrok SN z dnia 20.04.2005 r., III KK 206/04). Podstawowym kryterium oceny danego pisma jako dokumentu jest to czy zawiera okoliczności, które mają znacznie prawne.

Wyrok SO w Warszawie z dnia 7 stycznia 2019 r., VI Ka 553/18

Standard: 73342 (pełna treść orzeczenia)

Kwity wagowe są dokumentami wewnętrzny spółki, który jako takie nie korzystają z powagi dokumentu wystawianego przez funkcjonariusza publicznego lub osobę wykonującą jego uprawnienia i nie wywołuje skutków na zewnątrz – a zatem nie jest to dokument mogący być przedmiotem dyspozycji art. 271 § 1 kk.

Wyrok SO w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 9 marca 2018 r., IV Ka 48/18

Standard: 73350 (pełna treść orzeczenia)