Zwiększenie wydatków wynikające z pogorszenia szans na poprawę zdrowia, pozostającego w związku z zawinionym zaniechaniem lekarza (art. 444 § 2 k.c.)
Odpowiedzialność za błędy w sztuce – podstawy, przesłanki, zobowiązani do naprawienia szkody Żądanie odpowiedniej renty (art. 444 § 2 k.c.)
Zwiększenie wydatków wynikające z pogorszenia szans na poprawę zdrowia, pozostającego w związku z zawinionym zaniechaniem lekarza, uzasadnia zasądzenie renty na rzecz małoletniego na podstawie art. 444 § 2 k.c.
Skutki wymienione w art. 444 § 2 k.c. nie muszą być bezpośrednim następstwem „zdarzenia sprawczego”. Zawinione działanie (zaniechanie) lekarza nie musi stanowić bezpośredniej przyczyny pogorszenia się stanu zdrowia pacjenta. Związek między zachowaniem lekarza a szkodą musi być adekwatny, pozostawać w granicach normalnego powiązania kauzalnego (art. 361 § 1 k.c.), ale nie musi być bezpośredni.
Z rozważanego punktu widzenia nie miało decydującego znaczenia to, że źródłem szkody mogło być zaniechanie. Zaniechanie, obejmujące opóźnienie zawinione przez lekarza, powoduje odpowiedzialność za pogorszenie stanu zdrowia w takim zakresie, w jakim pogorszenie to pozostaje jego normalnym następstwem. Szkoda spowodowana zaniechaniem odpowiednich czynności lub zaniechaniem podjęcia ich we właściwym czasie może polegać na utracie lub zmniejszeniu szans wyleczenia, a także na zmniejszeniu szans na poprawę zdrowia; jeżeli wyrazi się ona w jednej z postaci określonych w art. 444 § 2 k.c., będzie stanowić przesłankę zasądzenia renty na jego podstawie.
Wyrok SN z dnia 17 czerwca 2009 r., IV CSK 37/09
Standard: 72571 (pełna treść orzeczenia)