Taryfy dla energii elektrycznej jako wzorce umowne

Taryfy dla energii elektrycznej, wydawane na podstawie art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (jedn. tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 ze zm.) są wzorcami umownymi w rozumieniu art. 384 k.c.

Orzecznictwo Sądu Najwyższego w tym zakresie jest już utrwalone (zob. wyroki SN: z 7 lipca 2005 r., V CSK 855/07, wyrok z dnia 16 marca 2007 r., III CSK 388/06).

Omawiane taryfy („energetyczne” lex contractus ) wydawane są przez upoważnione przedsiębiorstwa energetyczne (art. 47 ust. 1 prawa energetycznego z 1997 r.), zatwierdza je Prezes URE (art. 47 ust. 2) i odpowiednio ogłasza (art. 47 ust. 3). Są to zasadnicze warunki formalne wiązania taryfami kontrahenta, zawierającego z przedsiębiorcą energetycznym odpowiednią umowę o sprzedaży energii elektrycznej i świadczeniu innych usług związanych z jej sprzedażą. 

Wyrok SN z dnia 6 maja 2010 r., II CSK 595/09

Standard: 72013 (pełna treść orzeczenia)