Niedopuszczalność nabycia przez zasiedzenie części nieruchomości wspólnej przez współwłaściciela

Nie jest możliwe nabycie przez zasiedzenie części nieruchomości wspólnej przez współwłaściciela, który włada nią faktycznie za zgodą pozostałych współwłaścicieli.

Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Używany przez wnioskodawczynię pawilon i grunt stanowiły niewątpliwie część tak rozumianej nieruchomości wspólnej. Powiększenie lub zmniejszenie nieruchomości wspólnej jest możliwe tylko poprzez współdziałanie wszystkich uprawnionych współwłaścicieli w sposób przewidziany w art. 32a i art. 5 ustawy o własności lokali. W tej sytuacji uznać należy, że wykluczone jest nabycie części nieruchomości wspólnej przez jednego z jej współwłaścicieli w drodze zasiedzenia.

Za takim stanowiskiem przemawiają także konsekwencje do jakich prowadzi odmienne stanowisko zajęte przez orzekające w sprawie Sądy. Jeżeli zasiedzenie prowadzić miałoby do odłączenia z nieruchomości wspólnej jej części, to byłoby to sprzeczne z wspomnianymi wyżej przepisami, które regulują zmniejszenie takiej nieruchomości. Natomiast jeżeli poprzez zasiedzenie miałby zwiększyć się jej udział w nieruchomości wspólnej to prowadzić musiałoby to do zmniejszenia udziałów pozostałych współwłaścicieli. Udział w nieruchomości wspólnej wyznaczony zaś jest w sposób określony w art. 3 ust. 3 ustawy o własności lokali. Dopuszczalność nabycia w drodze zasiedzenia nieruchomości wspólnej prowadzi więc do konsekwencji, których nie można pogodzić z bezwzględnie wiążącymi przepisami ustawy o własności lokali.

Postanowienie SN z dnia 19 lutego 2010 r., IV CSK 437/09

Standard: 72009 (pełna treść orzeczenia)