Koszty procesu w razie uniewinnia lub umorzenia postępowania w sprawach z oskarżenia publicznego (art. 632 pkt 2 k.p.k.)
Koszty w razie uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia postępowania (art. 632 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zasada ponoszenia kosztów ustanowiona w art. 632 pkt 2 k.p.k. odnosi się do kosztów procesu, a nie jedynie kosztów sądowych. Ustawodawca expressis verbis posługuje się tu bowiem określeniem „koszty procesu”, a nie „koszty sądowe”. Zatem, swoim zakresem wspomniany przepis obejmuje wszystkie składniki należące do kosztów procesu wymienione w art. 616 § 1 k.p.k. Jedyne ograniczenie, jakie ustawodawca uczynił w tym zakresie, to wyłączenie ponoszenia przez Skarb Państwa (w wypadku uniewinnienia oskarżonego albo umorzenia wobec niego postępowania) należności – w istotnym dla tej sprawy zakresie – z tytułu udziału adwokata lub radcy prawnego ustanowionego w charakterze pełnomocnika przez oskarżyciela posiłkowego. Wyłączenie to nie oznacza jednak, że należności te pokrywać miał w wypadku uniewinnienia albo umorzenia postępowania oskarżony. W tej mierze działała bowiem zasada ustanowiona przez ustawodawcę w art. 620 k.p.k., wedle której wydatki związane z ustanowieniem obrońcy lub pełnomocnika wykłada strona, która go ustanowiła.
Zasada ponoszenia kosztów procesu przez Skarb Państwa określona w art. 632 pkt 2 k.p.k. nie wiąże się z jakimkolwiek zwolnieniem oskarżonego od kosztów procesu czy choćby kosztów sądowych, a wskazuje podmiot zobowiązany do ich poniesienia w wypadku wydania wyroku uniewinniającego albo umarzającego postępowanie.
Postanowienie SN z dnia 8 czerwca 2022 r., I KK 214/22
Standard: 71855 (pełna treść orzeczenia)
Oskarżona, którą uniewinniono, ma interes prawny w zaskarżeniu orzeczenia zobowiązującego Skarb Państwa do zwrotu poniesionych przez nią kosztów w sytuacji, gdy oskarżyciel publiczny nie wniósł oskarżenia, ani nie brał udziału w sprawie wszczętej na podstawie aktu oskarżenia wniesionego przez oskarżyciela posiłkowego.
Zasądzenie kosztów procesu od podmiotu, który zgodnie z właściwymi przepisami nie powinien być nimi obciążony, stwarza u strony, na rzecz której zasądzono te koszty, uprawnienie do zaskarżenia orzeczenia w przedmiocie kosztów. Przepis art. 425 § 3 zd. 1 k.p.k., legitymujący stronę do skarżenia jedynie rozstrzygnięć naruszających jej prawa lub szkodzących jej interesom (gravamen), nie stanowi w tym przeszkody także wtedy, gdy wykonanie zapadłego orzeczenia o kosztach zapewniałoby tej stronie zwrot należnych kosztów procesu.
Postanowienie SN z dnia 1 lutego 2016 r., V KK 227/15
Standard: 71835 (pełna treść orzeczenia)