Zwrot kosztów dojazdu z miejsca zamieszkania świadka

Jest faktem, że M. B. nie przedstawił żadnych rachunków, czy faktur wskazujących na koszty związane z zakupem paliwa, czy innych elementów niezbędnych do odbycia przejazdu. Jednak, w ocenie Sądu Najwyższego, jego oświadczenie, wskazujące na poniesione koszty z odwołaniem się do ryczałtu wynikającego z przywołanych przez niego regulacji, a nawiązujących do treści art. 618a § 2 k.p.k., jest wystarczające z punktu widzenia określoności żądania. Warto przy tym zaznaczyć, że ryczałt ten – odnoszący się do kosztów podróży – obejmuje nie tylko koszty paliwa, ale także koszty eksploatacji pojazdu.

W konsekwencji, przyjmując, że wnioskodawca osiemnastokrotnie pokonał odcinek o długości 125 km, a koszt przejazdu za jeden kilometr wynosi według ryczałtu 1,15 zł, to należność z tytułu zwrotu kosztów przejazdu wynosi łącznie 2.587,50 zł. Na koniec zauważyć należy, że Sąd pierwszej instancji trafnie powiązał kwestię zwrotu kosztów przejazdu z udziałem w czynnościach procesowych, a nadto słusznie wywiódł, że wnioskodawca w żadnej mierze nie wykazał zaistnienia dodatkowych kosztów związanych z eksploatacją pojazdu (jak zaznaczono już wcześniej, efektywnie koszty te ujęte zostały w zastosowanym wyżej ryczałcie służącym do obliczenia kosztów przejazdu).

Postanowienie SN z dnia 16 kwietnia 2025 r., I KZ 17/25

Standard: 88568 (pełna treść orzeczenia)

Górną granicę należności świadka, stanowi wysokość kosztów przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Z kolei w myśl art. 618c § 1 k.p.k. prawo do żądania należności przewidzianych w art. 618a k.p.k. służy osobie wezwanej w charakterze świadka, jeżeli się stawiła, choćby nie została przesłuchana.

Zgodnie z § 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej‎z tytułu podróży służbowej (Dz.U.2013.167) środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca. Pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje. Na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r.‎o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265 oraz z 2013 r. poz. 21).

Zgodnie z § 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r., nr 27, poz. 271) koszty używania pojazdów do celów służbowych pokrywa pracodawca według stawek za‎1 kilometr przebiegu pojazdu, które dla samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 – nie mogą być wyższe niż 1,15 zł.

Postanowienie SN z dnia 23 sierpnia 2023 r., I ZSK 3/23

Standard: 71797 (pełna treść orzeczenia)