Powództwo na podstawie art. 10 u.k.w.h. wobec praw osobistych ujawnionych w księdze wieczystej (art. 16 u.k.w.h.)

Te same osoby, które mogą złożyć wniosek o dokonanie wpisu (art. 626[2] § 5 k.p.c.) są legitymowane do wytoczenia powództwa w oparciu o art. 10 u.k.w.h. Pogląd ten ma zastosowanie również do praw osobistych, które mogą być ujawnione w księdze wieczystej na podstawie art. 16 ust. 2 pkt 1 u.k.w.h.

Aczkolwiek prawa te odnoszą się do sytuacji prawnej właściciela a nie nieruchomości, to przyznanie przez ustawodawcę uprawnienia do ich ujawnienia skłania do przyjęcia, że są także objęte pojęciem „ prawo”, o którym mowa w art. 10 u.k.w.h.

Przez ujawnienie prawo osobiste uzyskuje skuteczność względem praw nabytych przez czynność prawną po jego ujawnieniu (art. 17 u.k.w.h.), jak również pierwszeństwo w stosunku do praw ujawnionych później w księdze wieczystej (art. 20 ust. 1 w zw. z art. 11 u.k.w.h., art. 250 k.c.), przy czym decydująca jest chwila wpisu, a nie powstania prawa.

 O ile więc brak wpisu prawa osobistego do działu III księgi wieczystej lub wpisanie kilku praw osobistych nie prowadzi do niezgodności, o której mowa w art. 10 u.k.w.h., o tyle zmiana treści tego prawa lub wpisanie nieistniejącego prawa osobistego taką niezgodność powoduje.

Wyrok SN z dnia 29 kwietnia 2015 r., IV CSK 522/14

Standard: 71584 (pełna treść orzeczenia)