Zarzut naruszenia prawa materialnego ze wskazaniem innego niż w pozwie stanu faktycznego

O prawidłowym zastosowaniu przepisów prawa materialnego można więc mówić dopiero wówczas, gdy ustalenia faktyczne stanowiące podstawę wydania zaskarżonego wyroku pozwalają na ocenę tego zastosowania. Skutecznie zgłoszenie zarzutu kasacyjnego dotyczącego naruszenia prawa materialnego wchodzi tym samym w rachubę wówczas, gdy ustalony w postępowaniu apelacyjnym stan faktyczny będący podstawą zaskarżonego wyroku, nie budzi zastrzeżeń

Wyrok SN z dnia 24 sierpnia 2011 r., IV CSK 587/10

Standard: 71995 (pełna treść orzeczenia)

Podniesienie w apelacji zarzutu naruszenia przepisów prawa materialnego wskazujących na inny stan faktyczny niż ten, na którym zostało oparte żądanie pozwu, oznacza – niedopuszczalną w postępowaniu odwoławczym – zmianę powództwa.

Opierając powództwa na ściśle wskazanym przepisie prawa materialnego powód skonkretyzował zakres prawa poddanego ochronie sądowej, a także wytyczył granice rozpoznania sprawy, oraz, w konsekwencji granice orzekania, poza które sąd meriti wychodzić nie może (por. też art. 321 k.p.c.). W tej sytuacji Sąd Apelacyjny trafnie uznał, że powoływanie się w apelacji na przepisy wskazujące na inny stan faktyczny sprawy niż ten, na którym został oparty pozew, stanowi – niedopuszczalną w postępowaniu apelacyjnym – zmianę powództwa. 

W prawdzie apelacja zmierza do ponownego rozpoznania sprawy, a nie tylko do sprawdzenia wyroku na podstawie materiału zgromadzonego przez sąd pierwszej instancji, jednakże postępowanie apelacyjne zawiera pewne ograniczenia w porównaniu z postępowaniem przed sądem niższej instancji. Przedmiotem procesu w postępowaniu przed sądem odwoławczym może bowiem być w całości lub w części tyko to, co było przedmiotem procesu przed sądem pierwszej instancji albo to, co się z nim stało do chwili zamknięcia rozprawy w tej instancji.

Wyrok SN z dnia 11 marca 2011 r., II CSK 402/10

Standard: 70864 (pełna treść orzeczenia)