Odpowiedzialność za pomocnictwo w naruszeniu dóbr osobistych

Usytuowanie przepisu art. 448 k.c. w dziale kodeksu cywilnego zatytułowanym "czyny niedozwolone" powoduje, iż zasądzenie zadośćuczynienia możliwe jest w sytuacjach, gdy czyn naruszający dobra osobiste, stanowi równocześnie delikt, co nie zawsze ma miejsce. Może to rodzić założenie, że zasada odpowiedzialności za naruszenie dóbr osobistych oceniana winna być pod kątem przepisów dotyczących czynów niedozwolonych, w tym także statuujących odpowiedzialność za działania innych osób, czy też pomocników. Założenie to jednakże uznać należy za błędne.

Z wyraźnej treści art. 24 § 1 k.c. wynika uprawnienie skierowane jedynie przeciwko osobie, która dopuściła się naruszeń, o czym świadczy zwrot: "osoba, która dopuściła się naruszenia". Nie ma w tym zakresie odwołania się do przepisów art. 415 i nast. k.c., dotyczących odpowiedzialności za działania innych osób czy pomocnictwa.

Brak jest podstaw prawnych dla przyjęcia odpowiedzialności z tytułu naruszenia dóbr osobistych za działania osób trzecich, zamieszczających komentarze za pomocą urządzenia Wi-Fi, należącego do danej osoby. Statuowałoby to nowy rodzaj odpowiedzialności - za korzystanie z sieci Wi-Fi. Dla lepszego zobrazowania sytuacji porównać to należałoby z wprowadzeniem odpowiedzialności za wypowiedzi dokonane za pomocą telefonu danej osoby, czy też innego środka przekazu wiadomości. Pozwana mogłaby odpowiadać za naruszenie dób osobistych powoda w sytuacji gdyby udowodnione zostało, iż to ona dokonywała wpisów, czy też dyktowała je, albo inny sposób zlecała wykonanie. Zastosowanie art. 448 k.c. ma miejsce jedynie w przypadku stwierdzenia naruszenia przez daną osobę dóbr osobistych.

Wyrok SA w Katowicach, z dnia 7 maja 2014 r., I ACa 114/14

Standard: 4873 (pełna treść orzeczenia)