Zarzut członka zarządu o nadużyciu prawa i przedawnienia roszczenia

Pozwany członek zarządu nie może bronić się zarzutami przysługującymi ewentualnie spółce, których spółka nie wykorzystała w sprawie, w której wydano tytuł egzekucyjny przeciwko niej, np. zarzutem przedawnienia roszczenia (uchwała SN z dnia 19 listopada 2008 r., III CZP 94/08) albo zarzutem, że dochodzenie tego roszczenia stanowiło nadużycie prawa (wyrok SN z dnia 17 marca 2010 r., II CSK 506/09), prowadziłoby to bowiem do podważenia prawomocnego orzeczenia zapadłego przeciwko spółce przez ponowne badanie zasadności zasądzonego już w nim świadczenia, co jest w świetle art. 365 § 1 k.p.c. niedopuszczalne.

Uchwała SN z dnia 17 lutego 2011 r., III CZP 129/10

Standard: 70781 (pełna treść orzeczenia)

Członek zarządu, przeciwko któremu wierzyciel spółki występuje z roszczeniem przewidzianym w art. 299 § 1 k.s.h, nie może bronić się zarzutem przedawnienia roszczenia objętego tytułem wykonawczym wystawionym przeciwko spółce (uchwała SN z dnia 19 listopada 2008 r., III CZP 94/08).

Wyrok SN z dnia 10 lutego 2011 r., IV CSK 335/10

Standard: 71047 (pełna treść orzeczenia)

Przyjęcie, że członkowie zarządu spółki ponoszą odpowiedzialność deliktową odszkodowawczą, wyklucza możliwość skutecznego podniesienia przez członka zarządu nie tylko zarzutów dotyczących istnienia zobowiązania spółki ale także możliwości i skuteczności jego dochodzenia ze względu na przedawnienie roszczenia (tak też SN w uchwale z dnia 19 listopada 2008 r., III CZP 94/08) jak i ze względu na nadużycie prawa podmiotowego.

Odszkodowawczy charakter odpowiedzialności członków zarządu na podstawie art. 299 k.s.h. (art. 298 k.h.) sprawia, że zastosowanie uregulowanej w art. 5 k.c. konstrukcji nadużycia prawa podmiotowego może być oceniane jedynie w relacjach pomiędzy realizującym swe prawo do odszkodowania wierzycielem a członkiem zarządu.

W procesie przeciwko członkowi zarządu niedopuszczalne jest dokonywanie oceny zarzutu nadużycia prawa podmiotowego przez wierzyciela przez pryzmat innego stosunku prawnego, którego stronami sąd inne podmioty a konkretnie, w związku ze stanem faktycznym sprawy, przez pryzmat zobowiązania spółki i skuteczności sądowej ochrony uzyskanej przez wierzyciela w prawomocnym wyroku sądu wydanym w innym postępowaniu.

Wyrok SN z dnia 17 marca 2010 r., II CSK 506/09

Standard: 70777 (pełna treść orzeczenia)