Zastosowanie art. art. 761 § 1 k.c. do agenta i brokera ubezpieczeniowego

Do należnego wynagrodzenia agenta ubezpieczeniowego stosuje się art. 761 § 1 k.c.

Ocena prawna zastosowania art. 761 § 1 k.c. prowadzi do wniosku, że przepis ten może być podstawą wynagrodzenia tylko w przypadku, gdy kolejna umowa ubezpieczenia zawierana jest na skutek pośrednictwa innego agenta tego samego zakładu ubezpieczeń, albo z pominięciem jakiegokolwiek pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Mając na uwadze wskazaną, odmienną pozycję prawną brokera ubezpieczeniowego od agenta ubezpieczeniowego, także porównując tego agenta z agentem w rozumieniu art. 758 i nast. k.c. nie należy do pośredników ubezpieczeniowych stosować wprost przepisów o agencji według kodeksu cywilnego. Dotyczy to zarówno uprawnień agenta ubezpieczeniowego w związku z przepisami szczególnymi, które go dotyczą według ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym (lex specialis), jak i jego uprawnień z tytułu umowy agencyjnej, zawieranej przez agentów ubezpieczeniowych na podstawie ogólnych przepisów o tej umowie, zamieszczonych w Kodeksie cywilnym (lex generalis). Tym bardziej należy zwrócić uwagę na wskazane wcześniej różnice między obydwoma rodzajami pośredników ubezpieczeniowych i uprawnień do prowizji należnej z tytułu działalności brokera ubezpieczeniowego, do którego ze względu na to, że nie jest agentem art. 761 k.c. nie może zostać zastosowany wprost. Odpowiednie zastosowanie tego przepisu wobec brokera ubezpieczeniowego zależy od stwierdzenia luki w prawie, w sytuacji, gdyby chodziło o wynagrodzenie dla brokera ubezpieczeniowego z tej przyczyny, że dzięki jego pośrednictwu zawarta została umowa ubezpieczenia, a okazuje się, iż w konkretnej sytuacji dalsze takie same co do istoty umowy są zawierane bezpośrednio przez ubezpieczyciela i ubezpieczającego, z pominięciem brokera ubezpieczeniowego lub przez innego pośrednika ubezpieczeniowego.

Wyrok SN z dnia 12 stycznia 2012 r., IV CSK 215/11

Standard: 70354 (pełna treść orzeczenia)