Tradycja rodzinna

Tradycja rodzinna rozumiana jako dziedzictwo, spuścizna, utożsamianie się z dokonaniami i wartościami reprezentowanymi przez przodków jest dobrem osobistym, podlegającym ochronie. Jednakże koncepcja zmierzająca do uwzględnienia przy ocenie naruszenia dóbr osobistych wyłącznie czynników subiektywnych pozostaje w wyraźnej sprzeczności z ugruntowanym zarówno w orzecznictwie jak i piśmiennictwie obiektywnym ujęciem dóbr osobistych – traktowanie ich bowiem wyłącznie w kategorii indywidualnych wartości świata uczuć i stanu życia psychicznego człowieka prowadziłoby do nieuzasadnionego i błędnego abstrahowania od zapatrywań moralnych i obyczajowych panujących w społeczeństwie.

Na stwierdzeniu, że tradycja rodzinna stanowi dobro osobiste, nie można – zdaniem Sądu Najwyższego - poprzestać przy rozpoznawaniu konkretnych roszczeń i konieczne jest odniesienie się do konkretnych atrybutów tradycji danej rodziny, do których odwołują się żądający ochrony.

Powódka nie zdołała wykazać, że przysługuje jej dobro osobiste w postaci prawa do kultywowania tradycji rodzinnej, definiowanej przez nią jako odbywanie studiów w (...) J., którą mieli również ukończyć jej rodzice i dziadek.

W ocenie Sądu uznanie samego faktu studiowania przez przodków powódki na uczelni medycznej za stanowiące dobro osobiste tradycję rodzinną – a więc wartość doniosłą i społecznie akceptowaną przez szerszą zbiorowość – budzi spore wątpliwości. Niezależnie zaś od tego wskazywanie przez powódkę na naruszenie przedmiotowego dobra jest niezrozumiałe w kontekście okoliczności, iż ostatecznie podjęła ona studia na tej uczelni na pożądanym przez siebie kierunku lekarsko-dentystycznym, tyle że za odpłatnością.

Wyroku SO w Krakowie z dnia 21 grudnia 2015 r. sygn. akt I C 1835/14

Standard: 4891