Szczególna ostrożność i dobra wiara nabywcy używanego samochodu
Nabycie rzeczy ruchomej od nieuprawnionego (art. 169 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Obowiązek starannego badania uprawnienia zbywcy rzeczy wynika z zasady bezwzględnej ochrony własności.
dobra wiara w ujęciu tradycyjnym polega na błędnym, ale w danych okolicznościach usprawiedliwionym przekonaniu posiadacza nieruchomości, że przysługuje mu wykonywane przez niego prawo, a w złej wierze jest ten, który wie albo powinien wiedzieć, że prawo własności nie przysługuje jemu, lecz innej osobie (zob. np. wyrok SN z 16 czerwca 1998 r., I CKN 753/97; postanowienie SN z 19 lipca 2000 r., II CKN 282/00).
Niedochowanie zatem przez pozwanego należytej staranności w zakresie właściwej weryfikacji pojazdu stanowi przejaw niewłaściwej staranności profesjonalisty, a więc osoby zawodowo trudniącej się działalnością gospodarczą w określonym zakresie.
Postanowienie SN z dnia 26 listopada 2024 r., I CSK 2620/24
Standard: 84174 (pełna treść orzeczenia)
Brak jest okoliczności świadczących o istnieniu złej wiary w działaniu powódki na czas zawierania umowy kupna – sprzedaży pojazdu. Wręcz przeciwnie. Szereg okoliczności przemawia za uznaniem, iż powódka działała w dobrej wierze. Na giełdę samochodową wybrała się ona w towarzystwie swojego przyjaciela, zawodowego mechanika samochodowego, który podjął próbę sprawdzenia przez internet rzeczywistego pochodzenia pojazdu. Dokonał on także sprawdzenia czy samochód nie jest kradziony na komisariacie policji. Umowę przedstawił powódce pośrednik, który chociaż nie był właścicielem pojazdu, wobec powszechności takich praktyk i zwyczajów w handlu na rynku samochodów używanych, nie sposób uznać, że z chwilą zawarcia umowy miałoby nie dojść do skutecznego przeniesienia prawa. W toku samego postępowania nie zostało wykazane istnienie złej wiary, zatem domniemywa się istnienie dobrej wiary.
Wyrok SR w Kamiennej Górze z dnia 29 marca 2017 r., I C 794/15
Standard: 84863 (pełna treść orzeczenia)