Dbałość konsumenta o własne interesy; obowiązek współdziałanie z przedsiębiorcą (art. 355 § 1 k.c. i art. 354 § 2 k.c.)
Reguły wykonywania zobowiązań na podstawie art. 354 k.c. Przesłanki i charakterystyka ochrony konsumenta przed niedozwolonymi postanowieniami umowy na gruncie art. 385[1] § 1 k.c.
Zarówno dyrektywa 93/13, jak i przepisy art. 385[1] k.c. - 385[3] k.c., będące implementacją do prawa wewnętrznego tej dyrektywy, są “obliczone” na konsumenta nie znającego prawa, a także na jego nieuwagę, lekkomyślność, brak dociekliwości, który z reguły nie zdaje sobie sprawy z przyszłych rzeczywistych skutków postanowień, jakie są mu proponowane przez profesjonalistę i działa w zaufaniu, że ich przyjęcie nie będzie dla niego niekorzystne. Skoro więc konsument z założenia nie zna obowiązującego prawa, nie sposób wymagać, by miał on świadomość, że zawarte w umowie postanowienia są niedozwolone i w związku z tym, by podnosił skutecznie zarzuty.
Wyrok SR w Kłodzku z dnia 14 marca 2017 r., I C 2412/16
Standard: 10544 (pełna treść orzeczenia)
Przepis art. 385[1] § 1 k.c. nie zwalnia konsumenta z elementarnej dbałości o własne interesy (art. 355 § 1 k.c.) i nie uchyla obowiązku współdziałania przy realizacji umowy (art. 354 § 2 k.c.). Za funkcjonalnie z nimi powiązany uznać trzeba umowny obowiązek poinformowania kontrahenta o zmianie miejsca zamieszkania czy wskazania adresu korespondencyjnego.
Zastrzeżenie w umowie skutku swego rodzaju doręczenia zastępczego w przypadku, gdy strona uchybia obowiązkowi powiadomienia o zmianie adresu, jest regulacją racjonalną i uzasadnioną właściwością trwałego stosunku obligacyjnego.
Przepis art. 385[1] § 1 k.c. chroni konsumenta jako słabszego uczestnika obrotu w relacjach z przedsiębiorcą – profesjonalistą w danej dziedzinie, nie zwalnia go jednak z elementarnej dbałości o własne interesy (art. 355 § 1 k.c.) i nie uchyla obowiązku współdziałania przy realizacji umowy (art. 354 § 2 k.c.). Za funkcjonalnie z nimi powiązany uznać trzeba umowny obowiązek poinformowania kontrahenta o zmianie miejsca zamieszkania czy wskazania adresu korespondencyjnego. Jest on ważny zwłaszcza przy stosunkach prawnych o charakterze ciągłym, w których zachodzić może potrzeba wielokrotnego komunikowania się stron w dłuższej perspektywie czasowej. Dla konsumenta – dłużnika takiego stosunku, przekazanie danych o nowym adresie jest niewątpliwie łatwiejsze i mniej kosztowne, aniżeli prowadzenie ustaleń przez wierzyciela.
Wypełnienie uzgodnionej powinności trudno więc uznać za nadmierną uciążliwość dla konsumenta, prowadzącą do zaburzenia równowagi kontraktowej.
Wyrok SN z dnia 30 maja 2014 r., III CSK 204/13
Standard: 67440 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 82970